"LOVE is not just about KILIG, its about how you truely CARE someone you DESIRE".
Mag a alas -8 na ng umaga ng maalimpungatan si Jhon mula sa mahimbing nyang pagtulog. Palibhasa kasi pagod sya sa buong maghapon na trabaho. Bago ang lahat, nais kong ipakilala si Jhon. His full name was Jhon Cadwen Lee Yue.Ipinanganak sa isla ng Nokdu sa bansang South Korea. Isang purong koreano ang ama, at mistisang pinay naman ang kanyang ina. At panganay sa tatlong magkakapatid na sina Joe Song Lee Yuo at Mark Lee Yue. Bagamat may dugong Pinoy, ay nanaig parin ang katisuyan ng 26 anyos na binata. May maitim at sponghadong buhok na bumagay sa bilog at maamo nitong katauhan, mas lalo pa itong pinatikas dulot ng singkit nitong mga mata na umayon naman sa mala kulay rosas nitong labi na sinang-ayunan ng maputi nitong kulay ng balat. Higit sa lahat may tangkad itong higit kumulang na 5"9 na lalong nagbigay dito nang mala-adonis na katauhan, na kahit sino ang makasalubong ay talaga naman nabibighani at napopogian sa binata.
Hindi lingid sa kaalaman ng marami na ang binata ay ni minsan ay wala pa itong napupusuan o nagugustuhan kahit na sino. Bagamat marami na ang nagparamdam at nagpakita ng motibo rito, mula pa nong nag aaral siya ng kolehiyo ay hindi niya ito pinag tutuonan ng pansin, lagi kasi nitong inuona at iniisip ang sariling kapakanan at ang kanyang pamilya.Magmula kasi ng pumanaw ang kanyang ama ay nalipat na sa kanya ang responsibilidad ng buong pamilya at kasama na dito ang alagaan at protekhan ang kanyang ina at dalawang kapatid, bukod dito naging abala rin si Jhon sa pagpapaunlad ng kumpanyang naiwan ng kanyang ama sa kanila. Mag isa kasi syang namamahala rito habang ang kanyang ina ay ginagabayan lamang siya sa pagpapalago nito. Hanggang isang araw..
Ringggggggg::!!!! ang gumising sa himbing na tulog ni Jhon. Agad nitong kinuha ang telepono at sinagot ang kabilang linya. Boses ni Gina, ang personal secretary ni Jhon ang tumawag sa binata. Pinagmamadali siya nitong pumasok sa opisina dahil may personal meeting daw ang binata sa anak ng isang sikat na car company na nakabase sa Singapore, at tila nawala iyon sa isip ni Jhon, kaya naman ay dali dali nitong ibinaba ang telepono at nagkukuripas ng takbo patungong banyo para maligo. Sa murang edad ay makikita na ang katikasan ng pangangatawan ng binata, mukha kasing detalyado ang pagkakalapat ng anim na hugis pandesal nitong mga abs sa tiyan. Oo may abs si Jhon na mas lalong humatak nito sa kanyang kapogian na mas pinakinang pa ng malago at pinong malagintong maninipis na buhok na bumabalot sa buong katawan nito. Na nagpapatunay na siya ay isang lalakeng berhin na di makabasag pinggan ika nga ng mga nakatatanda.
After 30 minutes, he rushed to went out his room and ready to go to his office. Anak di ka man lang ba kakain ng almusal bago ka pumasok, at bakit tila nagmamadali ka? wika ni Mrs. Yue ina ni Jhon.. No need ma Im in a hurry maybe later nalang after ng meeting ko, sa office nalang ako magpapadeliver ng food..thank you ma sabay lapit sa ina at humalik sa kanang bahagi ng pisngi nito..Bye mama..walang pasubali ay lumabas ng pinto ang binata at nagmamadaling sumakay sa kulay puting magarang kotse nito at walang takot na pinaandar at pinatakbo palabas ng kanilang Villa kong saan sila nakatira patungo sa kanilang kumpanya na di rin naman kalayuan.At ng marating na niya ang kanyang office ay agad itong pumarada sa CEO parking area at dumeritso ito sa conference room kong saan naghihintay ang ka- business meet nito.
Unexpectedly!!!!!!
Well good morning everyone,sorry for being late on this important meeting, by the way I am!!!!!!!!!dipa natapos sa pagsasalita ang batang CEO ay binasag ito ng boses na mula sa kabila. JHON CADWEN LEE YOU! the oldest son of the late owner of this rising company, Am I right? tinig na mula sa kabusiness meet niya. Oh yes I know you well, i did reaserch about you and your wellknown company before i went here.. dugtong pa nito habang natahimik si Jhon at nabigla sa narinig.. Ngunit panandalian lamang ito at nagbalik narin ang kanyang ulirat.. Oh well thanks.. sagot niya.. I Am Xander Britman the only son and heir of my dad's car campany in Singapore.. Oh nice meeting you in person sir, my pleasure to have you here in my company.So please everybody seat and lets start our agenda,,dugtong na lamang ni Jhon...blahhhhhh....blahhh.....after 30mins. ay natapos rin ang usapan at ang ending ay gusto ng Singaporean company na makipag alyansa sa kompanya ni Jhon...well lets think about it kong sa ikabubuti naman ng nakararami at kong para naman sa development ng kompanya why not diba? sa isip na lamang ni Jhon. bukod dito nalaman ng batang CEO na si Xander narin ang acting manager and CEO ng kanilang kumpanya mula nong nagkasakit ang kanyang ama, palibhasa iisang anak at tagapagmana kaya no choice siya kondi ang pag aralan ang mga gawain sa kumpanya ng kanyang ama. Nong matapos na ang meeting ay nagmamadaling lumabas si Jhon upang magtungo sana sa cafeteria sa loob ng kanyang kumpanya ng may sumalubong sa kanya.. Matangkad nasa 6"1 ito, gwapo at higit sa lahat maputi na di maipagkakailang tawaging mala -adonis na katauhan.. Oh its you Mr. Xander what is it all about.? Is there anything wrong or something you forget to say in the meeting? tell me!! No. I just want you to envite later for a dinner, if you dont mind? ahm yeah sure , just email me the location so i can be there...wika ni Jhon.. Okay sabay nakipagkamay ito sa kanya.. lets be friend since were in the same age, if it is okay with you? ahm okay no problem its just a beggining for the sake of the two company, deal..di maililihim kay Xander na ito ay nasa ika 27 taong gulang pa lamang kong sa bagay di naman nagkakalayo ang agwat ng edad ng dalawang binata at tiyak na magkakasundo ito sa hinaharap. so it was settle then, lets have fun later! dugtong pa nito, yeah sure see you then! naiwika na lamang ni Jhon.sabay tinahak ang water dispenser at kumuha ng cold water para uminom.
Time check( its about 30 mins before 7 oclock in the evening) and its about time for Jhon to check his email kong naisend naba ni Xander ang location. and thats it meron na nga..di lang naman pala kalayuan ang kakainan nila nasa kabilang kanto lamang ito mula sa kanyang kumpanya kaya nagpasya na ang binata na iwan nalang ang sasakyan nito at ng nakapag lakad lakad narin since di na niya iyon nagagawa mula nong maiwan sa kanya ang pamamahala ng kumpanya ng kanyang ama..to make it sure binasa ulit ni Jhon ang location kong saan say tatagpuin ni Xander ( La Vergiña Cafe and Seafood Restaurant) nanlako ang kanyang mata sa nabasa. sapagkat ang kainang ito ay pagmamay ari at personal na pinapatakbo ng kanyang ikalawang kapatid, pagluluto kasi ang hilig nito at ni minsan ay di nagkaroon ng interest na magtrabaho sa kumpanya nila.. biglang napaisip si Jhon??? what if di nya magustuhan ang food doon what should I do and for sure malalaman nya na ako at ang may ari ng kainang iyon ay magkapatid.. Oh well dina bale kahit ni minsan dikopa natitikman ng luto ng kapatid ko malaki ang tiwala ko sa kanyang kakayahan kaya bahala na to..
I only have 25 mins. bago ako makarating sa nasabing resto. kaya nagmadali ako sa aking paglalakad, at sa di kalayuan ay....Banggggggg. ouch aray ang sakit non ..Hoy sir bulag kaba dimo ba ako nakikita habang naglalakad ka..or sinadya mo na bungoin ako..boses na narinig ko sa aking bandang likuran..diko muna pinansin ang boses ng babae sa halip ay pinulot ko muna ang papers and envelope nya na tumilapon dulot ng aking kalampahan sa paglalakad. ng mapulot kona lahat ay tunalikod ako at ... I So sorry miss i cant!!!!! natigilan ako sa pagsasalita ng makita ko ang dalaga..matangkad ito at payat maputi at may tuwid at maitim na buhok. napakaganda nya.nabanggit ko.....hoy binatang antipatiko ibabalik moba sakin yang mga gamit ko or titigan molang ako jan madilim na oh malayo pa lalakarin ko..ahm sorry mis i didnt meant to distruct you im really sorry.sabay abot ni Jhon sa gamit na napulot habang kumakabog anh dibdib nito sa subrang kaba. okay sige na kong wala kanang sasabihin aalis na ako madilim na ang paligod at isa pa pwede ba next time pag naglalakad timingin ka naman sa dinadaanan mo di pirikit mga mayayaman kayo ay parang pag aari nyo na ang buong mundo..hay nako..sabay alis nh dalaga.. Nagulat si Jhon sa winika ng dalaga, nasaktan koba sya diko.man lang sya natanong kong okay lang sya ang bilis kasi ng bibig .pero In fairness maganda sya..saad ni Jhon..Ngayon lang ako nakaramdam ng ganito ah lakas ng hatak ng babaeng yon ah..
Bago paman mawala sa sariling katinuan ang binata ay nagpatuloy na ito sa paglalakad patungo sa resto ng kapatid nito upang maghapunan kasama ng bagong kaalyansa na si Xander... At maya maya pa ay narating na niya amg kinaroroonan ng binata..Oh here you go..Mr Yue.. Im so sorry for being late once again..dugtong nito...no its okay since i knew it that this resto was owned by yours truelly brother isnt it? ahm yes if you dont mind? and hopefully you like the menu they serve here.Of course i will.so Shall we take the order ? yeah let me handle this....s adi kalayuan ay nakatayo ang isang maputi at gwapong lalaki na nahahawig kay Jhon iyon si Joe Song o mas kilalang Sir Joey na sumunod kay Jhon. agad itong lumapit sa kanila at personal na kinuha ang order..sa kabilang banda pabulong na sinabi ni Joey sa kuya niya na medyo madaldal ang bisita nya...no doubt business man kasi magaling sa sales talk saad na lamang nu Jhon.. at sa huli naiserve naman ng maayos ang food nag enjoy ang batang CEO ng singapore..to make it short starting that day ang kumpanya ni Jhon ay susuporta sa singaporean company na pinapatakbo ni Xander...
to be continued>>>>>
dont mind nalang po sa pic na nasa baba that was my SC of my original writings na add kopo kasi diko alam kong pano matanggal.thanks po..
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
