Goal on the Pitch

Chapter 3

"Nagbasa ba kayo ng RRL o hindi?" tanong ng pinuno namin na magkasalubong na ang mga kilay habang nakatingin sa mga kagrupo namin. May pagkagigil sa boses niya pero halata rin ang pagpipigil dahil baka marinig kami ng guro.

"Hindi naman kasi namin alam kung sa'n maghahanap ng RRL," sagot ni Leslie.

"May sinend naman akong sites, ah?"

"Hindi nga namin alam kung paano, Cleo," sambit naman ni Sanya na nakayuko. Nakita kong nilalaro rin niya ang mga daliri.

Sinabi kasi sa amin ng presidente namin kahapon na magbasa ng RRL para dito namin sa eskwelahan gawin ang Chapter 1 at 2. Nagbigay rin siya ng mga website na puwede naming pagbasahan. Naiintindihan ko naman sina Leslie. Mahirap talaga at nakakalito kung unnag beses mong maghanap ng RRL. Siguro ay hindi naituro sa kanila iyon noong Grade 10 sila.

Naiintindihan ko rin si Cleo. Nakakainis kung ikaw lang ang gumagawa ng lahat at hindi mo maaasahan ang mga kagrupo mo.

"Iyong sa research gap..." mahina kong sambit. Naramdaman ko ang pagtingin sa akin ng mga kagrupo ko. Ang pinuno lang sana namin ang gusto kong kausapin pero... Nakakaasiwa ang mga paningin nila sa akin. Alam kong wala naman iyong mga ibig sabihin o paghuhusga pero nararamdaman ko pa rin ang biglang pagkabog ng dibdib ko.

"W-wala pala," sabi ko na lang at yumuko. Ayoko talaga ng mga mata sa akin. Nakakakaba.

Nang tumunog ang bell ay nagsilabasan na ang mga estudyante. Tsaka lang ako lumabas nang makaalis ang karamihan sa mga kaklase ko.

Kinuha ko lang ang pitaka ko bago lumabas. Ilang hakbang pa lang ang nagawa ko nang maramdaman kong may tumabi sa akin. Nang tapunan ko ito ng tingin ay nakita ko ang presidente naming si Cleo.

"Pwedeng makisabay?" tanong niya nang tignan rin ako.

"Hm," tanging sagot ko at munting tumango. "Ano pala iyong sinasabi mo tungkol sa research gap kanina? Puwede ko bang malaman?"

Luminga ako sa paligid. Naglalakad lang ang ibang mga estudyanteng kasabayan namin at sa kabutihang palad, wala namang nakatingin sa direksyon namin.

"Naisip ko... puwede ring maging research gap ang pag-aaral sa mental health ng mga atleta." Sinubukan kong lakasan ang boses ko para marinig niya. Hindi rin naman masyadong maraming tao ang nasa paligid. "Sa mga nabasa ko kasing RRL, hindi pa masyadong napapansin ang aspetong iyon. Karamihan ay naka-focus sa academic performance at stress ng mga atleta."

Tumango siya. "Maganda iyang naisip mo, ah? Chance na rin ito para magbigay pa ng additional information tungkol sa mental health. 'Di ko nga iyon napansin. Galing mo, Isabelle!" Tumingin siya sa akin at ngumiti. Pinakita niya sa akin ang hinlalaki.

"Ah.. S-salamat," iyon na lamang ang naging tugon ko. Hindi ko talaga alam ang isasagot tuwing may nagbibigay ng papuri sa akin. Pakiramdam ko, napaka-awkward.

"Psych ba ang kukunin mo sa college?"

Bahagya akong napalingon sa kaniya nang magtanong siyang muli. "H-hindi ko pa alam.. Pero gusto ko ang psychology."

"Feeling ko, bagay ka ro'n. Kailangan mo lang i-improve ang pakikipag-usap sa ibang tao." Tumingin siya sa akin at nakita ko ang aliwalas sa kaniyang mukha. "Huwag kang mag-alala. It's takes time to improve and it eill be worth it."

Napaka-friendly niya..

"Siya nga pala, kung gusto mo.."

Naghihintay ang kaniyang mukha.

"Puwedeng ako na lang ang mag-encode ng Chapter 1 at 2 natin. May laptop sa bahay namin," maingat kong mungkahi. Ayokong magtunog mayabang sa kahut na sino man.