CAPTURE ✔

6.

"කවිනි මං ඔයාගෙන් දෙයක් අහන්නද?"

ලීයෙන් නිමකළ පරාල දිහා බලාගෙන සිටි කවිනි මිහිර දෙස බැලුවේ එක්තරා චකිතයකිනි..

"අහන්න සර්.."

"ඔයා photography වලට ආසයිද ?"

වැතිර සිටි කවිනි තිබූ කුතුහලයටම නැඟිට අහවරය..

"ඇයි එකපාරටම එහෙම ඇහුවේ සර්.. ආහ් මේක නිසාද ?"

පංකජගේ නිර්මාණ ඇතුළත් ලිපි ගොනුවෙහි ඔහු අවසන් වරට පෙනී සිටි ඡායාරූපය ගෙන මිහිරට පෙන්වූවාය..

"මං මේ ෆොටෝ එකට ගොඩක් ආසයි.. මෙතන පංකජ සර්ගේ හැඟීම් හරිම ජීවමානයි.. අනික පංකජ සර්ගේ ෆොටෝ එකක් එයා රිලීස් කරපු මේ පළවෙනිම පාරනේ.."

"ඔව් ඉතින්.. මැරෙන්න යන වග දන්න නිසා කලින්ම සර් ෆොටෝ එකක් ගන්න ඇති.."

මිහිර කියූ බස් පිළිනොගන්නා බවට කවිනි ඔලුව දෙපැත්තට හැරවූයේය..

"මං නම් හිතන්නෑ සර්.. මොකද කියනවනම් මෙතන එහෙම ෆොටෝ එකක් නම් කැප්චර් කරන්නේ මෙහෙම ජීවමාන විදියට දැනෙන්න ගන්නෑ.. අනික පංකජ සර් එහෙම ෆොටෝ එකක් ගන්නවනම් ඇස්වලින් මෙච්චර හැඟීම් පිටට දෙන්නේ මොකටද ?"

කවිනි කියූ දේ නිසා වැතිර සිටි තැනින් නැඟිට මිහිරද පංකජ සර්ගේ අවසන් ඡායාරූපය  නැවත පිරික්සීමට පැමිණියේය..

"කොහොමද ඔයා එහෙම කියන්නේ.."

විශ්වාසවන්ත ස්වරූපයකින් කවිනි සිය පැහැදිලි කිරීම ආරම්භ කරන්නට විය..

"මේ බලන්න ඒක තමන්ටම කරගන්න සමුගැනීමක් නම් මට විශ්වාසයි ඔහු කැමරාව දිහා බලන්නේ කියලා.. මොකද කියනවනම් කැමරා ශිල්පියෙක්ට තමන්ගේ කැමරාව කියන්නේ එයාගේ අනෙක් ආත්මය වගේ.."

කවිනි එය පැවසූ විට මිහිරද තවත් එම ඡායාරූපය දෙසට පිරික්සුම් ස්වරූපයක් හෙලූහ..

"හොඳට බලන්න සර්.. එයා මේ ෆොටෝ එකෙන් තමන්ගේ බාහිර ලෝකයට අවසන් සමූගැනීමක් දෙනවනම් එයාගේ කට තව ටිකක් ඉස්සරහට එන්න තිබ්බා.. එහෙමත් නැත්නම් මූණේ පැත්තක ෆොටෝ එකක් ගන්න තිබ්බා.."

"අපි මෙහෙම කිව්වොත් කවිනි.. ඒක සමුගැනීමක් නැතිව බාහිර ලෝකයට ඔහුගේ පළවෙනි පිළිගැනීමක් නම්.."

"ම්ම්ම්.. මං එහෙමත් හිතුවා සර් ඒත් එහෙම නම් පංකජ සර් අහස දිහා බලාගෙන ෆොටෝ එකක් ගන්න තිබ්බා.. ඒත් මේක එහෙම නෙවෙයි.."

"එහෙම නෙවෙයි කියන්නේ.."

"මෙතන කැමරාව ඉස්සරහ කෙනෙක් ඉන්නවා.. දුක්බර සමුගැනීමක් නැත්නම් මරණයක් බලාපොරොත්තුවෙන් ඉන්න ඇස් දෙකක් නෙවෙයි මේ තියෙන්නේ.."

"පංකජ සර් මේ බලන් ඉන්නේ එයා ආදරය කරන කෙනා දිහා.. එයාට ඕන වුණේ ඒ ආදරය කරන කෙනා වෙනුවෙන් මේ ඡායාරූපය තියන්න.. එයාට ඕන වුණේ ඒ කෙනාට මේක පිළිගන්වන්න.. හරියට මේ වගේ..

"මම මෙතන ඉන්නවා.. මං මේ විදියට හැමතිස්සෙම ඔයා දිහා බලන් ඉන්නවා.."

ඔන්න ඔය වගේ.."

කවිනිගේ විස්තර කිරීම අවසානයේදි ඇගේ දෑස් දිලිසුණි.. මිහිරගේද දෑස් හොරාගෙන තිබුණේ ඒ ජීවමාන ඡායාරූපය දිහාවටය..

නමුදු ඔවුන් දෙපල නොදන්නා එක් කාරණයක් තිබුණි.. එනම් ඔවුන් මේ පවසන සෑම දෙයක්ම ලී බිත්තියට ආබද්දව සාදා නිම කෙරූ තරප්පු පෙළහි සිටගෙන ටෙරාන් කඳුලු පිරි දෑසින් අසා සිටීමය..

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"නිතර හමුවන මතක සැමරුම්
සිහින වල මියැදුණ ලෙසේ
මිලින වූ පසු මලක ප්‍රේමය
නුඹ නමින් සැඟවෙනු කෙසේ.."