Star In Dark | Teakook

1. List.

Busan, Korea Południowa.

Wczesne wstawanie nigdy nie należało do ulubionych czynności Jeong-guka. Jednak im dłużej słyszał budzik swojego telefonu, tym bardziej był pewien, iż już nie zaśnie. Powoli otworzył swoje oczy, czego od razu pożałował.

Światło wpadające do pokoju przez ogromne szklane drzwi prowadzące na balkon od strony ogrodu oślepiło go na moment. Dodatkowo nie polepszał tego faktu ból głowy, przypominający mu jak bardzo przesadził poprzedniego wieczoru z ilością wypitego alkoholu. W momencie gdy jego oczy przyzwyczaiły się do światła usłyszał jak alarm budzika zamienia się w dźwięk przychodzącego połączenia

— Jimin przysięgam, że jeżeli to ty mnie budzisz to wyrwę ci nogi z tyłka. — powiedział chwile po odebraniu połączenia, przymykając na nowo oczy.

— Jak zawsze kochany. Skoro już nie śpisz, przypominam, że za dwadzieścia minut u ciebie jestem. — odpowiedział, poważnie a Jeong-guk był pewien, iż na ustach Parka widnieje teraz uśmiech satysfakcji.

— Po co? — zapytał, próbując sobie przypomnieć czy umówił się wczoraj z chłopakiem, na dzisiejszy dzień jednak ból głowy skutecznie mu to uniemożliwiał.

— Szkoła.

Wystarczyło jedno słowo, po którym jeszcze usłyszał śmiech przyjaciela, zanim ten zakończył połączenie. Czerwonowłosy od razu zerwał się z łóżka, walcząc z ogromnym bólem głowy, uprzednio odkładając telefon na wcześniejsze miejsce. Podszedł do szafy, wyciągając pierwsze ciuchy, które wpadły mu w ręce, po czym skierował się do łazienki, aby wziąć szybki prysznic. Po wykonaniu wszystkich porannych czynności wrócił do pokoju ubrany w białą koszulkę na krótki rękaw oraz czarne jeansy. Włożył do plecaka najpotrzebniejsze rzeczy a telefon do tylnej kieszeni spodni.

Wychodząc z pokoju, przewrócił, oczami słysząc wujka rozmawiającego z kimś najpewniej przez telefon. Już po chwili był tego pewny, ponieważ jedyne co słyszał to jego głos. Wchodząc do kuchni, rzucił swój plecak pod ścianę, po czym wyciągnął z jednej z szafek tabletki przeciwbólowe. Nagle zaprzestał swoich ruchów gdy usłyszał cichy i stłumiony męski głos, który dobiegał z telefonu wujka.

— Jeong-guk? — dopiero po chwili uświadomił sobie, że wujek coś do niego mówi. — Miałeś nie pić. — powiedział niezadowolony, przytrzymując go za szczękę. —  Masz dopiero siedemnaście lat chłopaku.

— Po co dzwonił? Dlaczego nie zadzwonił do mnie? — odsunął się nieznacznie od mężczyzny, aby zażyć tabletki przeciwbólowe oraz chociaż minimalnie zaspokoić swoje pragnienie.

— Kiedy będzie Jimin? — zapytał, chcąc kolejny raz uniknąć odpowiadania na to pytanie.

— Znów tajemnice. — odpowiedział nastolatek, zakładając wcześniej porzucony plecak na swoje prawe ramię.

— Dzień dobry Panie Jeon. — z holu dobiegł ich głos wcześniej wspomnianego chłopaka. — Musimy już iść młody. — stwierdził Jimin przerzucają swoją rękę przez kark młodszego.

Nie żegnając się ze swoim wujkiem G-guk ruszył w stronę wyjścia gdzie założył swoje czarne conversy sięgające ponad kostkę. W momencie gdy dwójka nastolatków wyszła przed dom przywitał ich z uśmiechem Ethan siedzący za kierownicą czarnego Mercedesa C300 czekając aż nastolatkowie wsiądą na tylne siedzenia.

— Skąd ta mina? — zaczął rozmowę gdy tylko zajęli miejsca z tyłu.

— Nie ważne. — odparł najmłodszy zerkając na bruneta.

Mężczyzna pomimo tego, iż był kierowcą Pana Jeona i nierzadko jego bratanka szybko stał się dla nastolatka niczym starszy brat, którego temu zawsze brakowało. Kiedy tylko go poznał, stał się powiernikiem sekretów młodego Jeona. Wiedział, o przeszłości młodszego i nie raz krył jego występki przed wujkiem. Czytał z niego jak z otwartej księgi i wiedział, iż mimo tej zimnej maski zbuntowanego chłopaka krył się za nim zraniony dzieciak, który czasem nie potrafił poradzić sobie ze światem, w którym dane mu było się urodzić. Jak zawsze ubrany w eleganckie czarne spodnie oraz białą koszulę opinająca jego nieprzesadnie wysportowaną sylwetkę. Spojrzał swoim ciemnymi oczami we wsteczne lusterko. Wystarczyła mu tylko chwila, aby domyślić się skąd ten nędzny humor u Jeong-guka.