Deren İdil Kor %99.8 ihtimalle Ali Lores'in kızı.
Beynimde yankılanan sesle ve bunca yıl beni büyüten insanların onların kızı olmadığımı öğrendiklerinde attıkları sevinç çığlıkları gözlerimin dolmasına sebep olmuştu.
Hiç mi sevmemişlerdi beni?
Bana bakan yedi göz vardı. Zeynep hanım, Ali Bey. Bide abiniz ve ikizinim diye çocuklar. Çocukların bakışı bir yandan kız kardeşleri sandıkları kıza gidip gelmişti.
Ona baktıklarında gözlerinde nefret duygusu ortaya çıkmıştı hepsinin.
Kız yanımıza geldi. "Sizi özleme gereği bile duymayacağım." Diyip kendi ailesi ile uzaklaştı.
Bizde kısa süre sonra güzel bir evin önünde durduk. Burası onların evi olmalıydı. 4 katlıydı.
Evin içide çok güzeldi salona girmişlerdi. Peşlerinden ilerledim, çok yabancıydım buraya.
"E ne yaptın hayatın boyunca?" Ali Bey'in gözleri meraklı bir şekilde bana döndü cevap istiyordu.
"Ne yaptım diyeceğim? Hayatım tacize uğramakla mı geçti diyeceğim babam sandığım adam beni sattı mı diyeceğim?" O anları hatırlamak bile gözlerimin dolmasını sağlıyordu
Eve geldiğimden beri bana bakmayan beş göz ilk defa bana baktı bunlar kim miydi?
Bunlar benim abilerimmiş.
En büyük abim Arda Lores 28 yaşında doktormuş.
Ondan bir küçük abim Eren Lores kendisi 26 yaşında İç mimarmış.
En küçük abim Merih Lores 24 yaşında. Senaristmiş.
İkizim Daren İdris Lores 17 yaşında lise son sınıf.
Benden bir yaş küçük kardeşim Çınar Lores 16 yaşında. Lise 3. Snıf.
"Ne demek tacize uğradım?" Merih denilen çocuk konuşmuştu.
"Babam küçük yaşta beni ilk amcama dedeme falan satmaya başlamıştı. Beni kullanıp para alıyordu. Sonra dışarıdan gelen müşteriler oldu." Bu kadar yeterdi heralde daha fazlasını ben anlatamazdım.
"Yalnız kalabilir miyim?" Dediğimde Ali Bey "Daren seni odama götürsün" demişti.
Daren ile odadan uzaklaşırken. "Seni gördüğüm an ne diyeceğimi bilemedim nasıl düşüneceğimi bilemedim. Nedense Defne gibi olursun sandım ısınamadım sana. Ama şimdi anlıyorum yanlış yaptığımı özür dilerim." Diyerek konuşmuştu. Sadece basımı salladım çünkü şuan iyi bir durumda değildim.
Odama geldiğimizde büyük bir odaya karşılaştım güzeldi sade olması hoşuma gitmişti. "Defne pembeye boyamak istemişti ama abim izin vermemişti." İyiki izin vermemiş.
"Son olarak yarın okul var, babam seni de bizim okula yazdırdı ikizciğim."Diyerek odadan çıkmıştı.
Kendi kendime kalınca uzun süredir akmak için bekleyen gözyaşlarımı serbest bırakmıştım.
Bir süre sonra odanın kapısı çalınmıştı. Sessiz bir şekilde gel demiştim kapıdaki kişi bir süre sonra yanıma gelmişti.
"Deren neden ağlıyorsun?" Gelen kişi Merih'di.
Hızlı bir şekilde yanıma geldi yere çömelmiş bir şekilde oturuyordum. Önüme eğildi, "Deren abicim biz seni kabullendik. Arda abimden, Çınara kadar hepimiz seni sevdik kabullendik bunu senden bu kadar erken beklemiyoruz ama bizi çok bekletme olur mu?" Aslında bir hafta önce tanımıştım hepsini. O zaman bana nefret dolu bakışlarla bakmışlardı. Şimdi ise karşımdaki kişi bana sevgiyle bakıyordu ben en çok bunu özlemiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deren İdil -Gerçek Ailem-
Teen FictionYıllar önce yapılan bir yanlışlık yüzünden tüm hayatı mahvoldu derenin. Bu yanlış düzelince bakalım işler nasıl gidecek.
