အခန်း ၁၆၄၁
လက်ဖဝါးပြင်ထက်မှ ကမ္ဘာ
ဂျိန်း...ဂျိန်း...
ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ဝဲကတော့တစ်ခု ရစ်ပတ်လျက်ရှိပြီး ကြောက်မက်ဖွယ်အော်ရာများက ရေတံခွန်တစ်ခုကဲ့သို့ ကျဆင်းနေသည်။
၎င်းက လေဟာနယ်ပြိုဆင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။ သန့်စင်မြင့်မြတ်ပြီး မျက်စိကျိန်းလောက်အောင် တောက်ပသည့် အလင်းတန်းများကို ဝဲကတော့မှ ပစ်လွှတ်နေသည်။
"ဘာ...ဘာတွေလဲ..."
ကောင်းကင်ဘုံနတ်သမီး အံ့ဩမှင်သက် သွားမိသည်။ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို အော်ရာများဖြင့် လွှမ်းခြုံနေကြောင်း သူမခံစားမိသည်။
“မဟာလမ်းစဉ် သူတော်စင်...”
ကောင်းကင်ဘုံနတ်သမီး၏ တစ်ကိုယ်လုံး အေးစက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
'မဟာလမ်းစဉ် သူတော်စင်လိုမျိုး အကြီးမြတ်ဆုံးတည်ရှိမှုက နောက်ဆုံးမှာ ပေါ်ထွက်လာပြီလား...'
သူမတွင် ဤအတွေးမျိုး ယခင်တည်းက ရှိခဲ့သော်လည်း မကြာမီအချိန်အတွင်းမှာ ဖြစ်ပေါ်လာလိမ့်မည်ဟု မတွေးမိခဲ့ပေ။
အနောက်ပိုင်းမိခင်ဘုရင်မက တိမ်တိုက်များကြားတွင် ပုန်းအောင်းနေလိုက်သည်။ ဖီးနစ်ငှက်က သူ့တောင်ပံများကို ဖြန့်ကားထားကာ သူမကို အဝေးသို့ သယ်ဆောင်သွားရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေလေသည်။
မဟာလမ်းစဉ်သူတော်စင်၏ အသွင်သဏ္ဌာန်က သူမ၏ နတ်ဘုရားအသုံးအဆောင်အတွက် တိုက်ခိုက်လိုသောစိတ်ဆန္ဒကို ပပျောက်လွင့်ပါးစေသည်။
သူတော်စင်အသွင်သဏ္ဍာန်နှင့် မကောင်းဆိုးဝါးကောင်ပင် ရှေးဟောင်းအသုံးအဆောင်ပစ္စည်းကို အချိန်ကြာကြာ မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ပေ။
သူတော်စင်က စကြာဝဋ္ဌာ၏ထိပ်ဆုံးတွင် ရပ်နေကာ အရာအားလုံးငုံ့ကြည့်နေနိုင်သည့် စွမ်းအားကြီးမားသူဖြစ်သည်။
သူတော်စင်၏ အပြုအမူနှင့်စကားလုံးတိုင်းက စကြာဝဋ္ဌာ၏မဟာလမ်းစဉ်နှင့် တစ်တန်းတည်းဖြစ်ကာ သာမန်လူများက ၎င်းတို့ကို ခုခံငြင်းပယ်နိုင်စွမ်းမရှိပေ။
