සඳ මිතුරි ✨️

01. කොටස

ලියවුනා ඔබ ගැන කවි පෙලක්
මැල වුනා රෑ තුන් යාමයක් 
හද පලා යන දුක එක්කහු කරගෙන 
ඉන්නවා මම මග බලන් 

 හේතු හෙව්වේ ඔබේ රුව දැක ගන්න ආසා හින්දා මං 
පුන්සඳක් පායන්නේ කොහොමත් මාසෙකට සැරයක් නේ බං

 ඔබෙ ආදරේකට ආසයි හේතු වෙන්නට 
කාරි නෑ සඳ ඔබ දැක ගන්න නෑ 

අදතාරුකා එලි ඇවිලිලා නැති පාළු අම්බරේ 
පායනාතුරු බලා ඉන්නම් කන්ද පාමුලේ
වලාකුල් මැකිලා කවදා යයිද ආකහේ 
ඵ්ලක් නැතිවත් හෙටත් එන්නම් හිරුත් ඒ වගේ

 ඔබ පායනා දින කෙනෙකුට එලිය දෙන්නට 
කාරි නෑ සඳ මගේ ලොව එලිය නොවුනට 

 
ඔබෙ ආදරේකට ආසයි හේතු වෙන්නට 
කාරි නෑ සඳ නුඹ දැක ගන්න නෑ අද...........

වචන වලට පණ තියෙනවද 

ඔව් සමහර වචන හුස්ම ගන්නවා වගේම දැනෙනවා. හදවතේ සමහර හැඟීම් වලට පණ දෙන්න තරම් සමහර වචන ශක්තිමත් 

 "ඔබ පායනා දින කෙනෙකුට එළිය දෙන්නට

 කාරි නෑ සඳ මගෙ ලොව එළිය නොවුනට" 

 මේ ඒ වගේ පණ තියෙන වචන පෙළක් පරාර්ථකාමී ආදරය.. කොයි තරම් අපූරු හැඟීමක්ද. පලිගැනීමක් වෛරයක් හිතේ නැතුව ආදරෙන්ම සමුදෙන්න පුළුවන් නම් තමන්ට හිමි නොවුනත් වෙන කෙනෙකුගේ වෙනු දැක දැකත් නිහඬවම බලා ඉන්නට පුළුවන් නම් ඊට වඩා නිර්ලෝභී හැඟීමක් තියෙන්න පුළුවන්ද. 

 නෙලා ගන්න බැරි තැන අත හැරීම ප්‍රේමය යැයි කියනවාට වඩා දුරින් හිඳ බලාගෙන හීල්ලෙම සුසුම පපුවේ සිර කරගැනීමම ප්‍රේමයක් කියන්නෙ ඒ නිසාම තමයි

 පුන්සඳක් පායන්නෙ මාසෙකටම එක වතාවයි. ඒත් ඒ පායන දාට පායන්නෙ මුළු ලෝකෙම එළිය කරලා. හඳට අහසෙ ඉඩ දීලා ඉර බැහැලා යනවා. හඳ පායන්නෙ නැති දවසටත් හඳ පායයි කියල කන්ද පාමුල හැංගිලා බලන් ඉඳලා ආයෙත් හෙට උදේට පායන ඉර වගේම උඹ එනකන් බලන් ඉඳලා උඹ එන්නෙ නෑ කියල දැනගෙන ආයෙම මට යන්න පුළුවන්. පලක් නෑ කියල දැන දැන උනත් මට උඹ වෙනුවෙන් බලා ඉන්න පුළුවන්.

 ඒත් උඹ මගෙ ලෝකෙට එළිය නොදී වෙන කෙනෙක්ට එළියක් වෙන්න ගිය දවසට උඹේ ලෝකෙය ඉඩ දීලා දුරින් ඉඳලා උඹ දිහාම බලන් ඉන්න මට පුළුවන්. මම ඉරක් උඹ හඳක්. ඉරයි හඳයි එකම අහසෙ නැගෙන්නෙ නෑ වගේම උඹටයි මටයි එකතු වෙන්න ඉඩක් නෑ. කන්ද පාමුල හැංගිලා හඳ දිහා බලන් ඉන්න ඉර වගේම හැංගිලා ඉඳන් උඹට සුභ පතන්න මට පුළුවන්.