රතු නූල (The Red Thread) Ongoing

chapter 16

අභිමාන් ආදිත්‍ය වටා අතක් යවමින් ඔහුව තදින් ඔහුගේ පපුවට හිර කරගත්තා.. ආදිත්‍ය ඉදියෙ එදා අම්මව ලේ පෙරෙන අත් වලින් බදාගෙන අඩපු කෝවිල් පඩිපෙලේ..

ඒත් එක්කම ආදිත්‍යගෙ ඔලුවෙ කොන්ඩෙ හරහා සනීපෙට ඇගිලි ටිකක් එහා මෙහා යනවා තේරුනා. එහෙම්මම එදා කෝවිලේ දර්ශනය අමතක වෙලා යනගමන් දැනෙන මේ උනුසුම ආදිත්‍යගෙ හිත ඇදෙන්න ගත්තා හරියට කාන්දමක් වගේ. .. අභිමාන් ආදිත්‍යව බදාගෙන ඔලුව අතගාන්න ගත්තේ ආදිත්‍ය අඩන එක නතර කරන්නයී.. ඒත් ආදිත්‍ය කඳුළු පිහිදාගෙන අභිමාන්ගෙන් ඈතට වුනා.. ඒ එදා වගේම අභිමාන්ගෙ හදගැස්ම එක්වරම වෙනස් වෙච්ච නිසා...ආදිත්‍යට ඒ වෙනස හොඳින්ම තේරුනා.. අභිමාන් ගෙ මූනවත් නොබලා ආදිත්‍ය ආයෙම පුටුව හදාගෙන ඉදගත්තා

කිසිම හෙවිල්ලක් බැලිල්ලක් නැතිව ආදිත්‍ය බොක්ස් එකේ තිබුනු කොලේ අතට අරගත්තා...
ඒත් පරක්කුවටම අභිමාන් ඒ කොලේ එයාගෙ අතට ගත්තා..

...."ඕක මට දෙන්න"....

"...ආර් යු ශුවර්?"....

"යෙස්.. ගිව් ඉට් ටු මී....."

ආදිත්‍ය ලේ ගෑවුනු කොලේ දිග ඇරියේ අභිමාන් කලින් ඉදපු තැනට යදීමයි.

ඒකෙ ඇතුලේ රතු පාටින්ම පොඩි වාක්‍ය ඛන්ඩයක් විතරක්ම ලියවිලා තිබ්බා..

......"අම්මව බලාගන්න දාපු කෙනාවම පුතාටත් දාලා ලොකු විහිළුවක් වෙලා තියෙන්නෙ දැන් "......

ආදිත්‍ය කෙලින්ම බැලුවෙ කිසිම හැල හොල්මනක් නැතුව හිටන් ඉන්න අභිමාන් දිහා...ආදිත්‍ය කේන්තියෙන් පුපුරමින් නැගිට්ටෙ අභිමාන් ගාවට යන්න..
නැගිටපු පාර පුටුවගිහින් පිටිපස්සෙ වීදුරුවෙ වැදුනේ ඔෆිස් කාමරේම හෙල්ලෙන්න..

" ත ...තමුන් මගෙ අම්මගෙ බොඩිගාර්ඩ් වෙලා ඉදියද???"

ආදිත්‍ය ඇහුවෙ කේන්තියෙන් පුපුරමින්...
ඒ ඇස් රතුවෙලා කඳුළු පිරිලා...
....."කියනවාආආආ".....

.."තත් තමුන් මගෙ අම්මගෙ බොඩිගාර්ඩ් නම් එයාව බේරගත්තෙ නැත්තෙ ඇයි ඇයි ඇයී........ තමුන් විතරක් ජීවත් වෙලා ඉන්නේ"....