Sınıfa girdiğimde birbirbirine sataşan, espriler yapan, silgi atan kızlar gördüm. İlk gün için fazla hareketlilerdi. Tam yerime oturacakken arkadan kafama birşey atıldı arkam dönük olduğu için görmedim fakat hissettim. Arkamı döndüğümde bana bakarak kahkaha atan kızları gördüm. Birinin kafasına birşey atmak ne kadar komik olabilirdi ki? Her zaman ki somurtkan yüz ifademle bir bakış atarak yerime oturdum. Hala kahkaha atıyorlardı ve bu benim sinirimi bozmaya başlamıştı. Kafama attıkları şeyden dolayı bu kadar gülüyorlarsa kesinlikle paranoyaklar bence. Dayanamayıp arkamı dönerek çıkıştım. "Bu kadar komik olan ne?" dedim. Ve aralarından biri gülerek "Senlik bir durum yok sesini kes ve önüne dön bebeğim" dedi. İlk günden kavga etmek istemediğim için alttan aldım. Yanımda oturan kız elimi tuttu ve "Bunları o kadar takmamalısın,boşver." dedi. Bu nasıl teselli veriyor? Ne samimiyetsiz insanlar bunlar. "Teselline ihtiyacım yok defol git şurdan" diyerek kıza çıkıştım. Sanırım fazla sesimi yükseltmiştim. Benim bu gidişle hiç arkadaşım olmayacak, hiç arkadaş edinemeyeceğim bence. Edinmeyeyim de zaten. Böyle arkadaşlarım olacağına hiç olmasın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HUYSUZ.
RandomMerhaba arkadaşlar! Öncelikle kendimi tanıtayım; Adım Seda. 15 yaşındayım. Müzik dinlemek ve yüzmek en büyük hobilerimden :) Bu kitapta sizlere huysuz bir kızın dilinden hayatını anlatacağım. Umarım beğenirsiniz yorum ve votelerinizi bekliyorum. Yor...
