Yarın Korede ki 7. Ayım olacaktı, aynı zamanda üniversiteye geri dönüş günüm. Ailevi sebeplerden dolayı üniversiteye 1 yıl kadar ara verip ailemin yanına dönmek zorunda kalmıştım. Annem ve babam zaten çocukluğumdan beri anlaşamayan bir çiftti. Benim sözde psikolojim için boşanmaktan vazgeçip işleri daha da kötü hale getirmişlerdi. Annem ve babamda iyi insanlardır, bana bir zararları dokunduğunu hatırlamam bile. Sadece anlaşamazlar ve sık sık tartışırlardı. Geçen yıl sonunda boşanma kararı almışlardı ortaklaşa. Üzüldüğümü pek söyleyemem, bunu en çok isteyen bendim sonuçta
Gecenin bir saati okuduğum 70. Webtoon'dan sonra karnımın acıktığını binayı yankılatan guruldamayla anladım. Oturduğum yerden zazor götümü kaldırıp boş olduğunu bildiğim buz dolabına bir umutla ilerledim.
Tahmin ettiğim gibi, bomboş.
Derin bir iç çektikten sonra günlük rutinim olan gece market alışverişime çıkmak için 7 yaşındaki terliklerimi giyip karşı yoldaki markete ilerledim.
Uzun bir süre oyalandıktan sonra bir kaç atıştırmalık ve hazır erişte aldıktan sonra terliklerimi çarpa çarpa şimdiden özlediğim evime doğru ilerledim. Kısaca açlığımı giderdikten sonra sabah kampüsüm olduğu gerçeği sertçe çarpmıştı yüzüme. Duşumu sabah almayı tercih edip çok özlediğim yatağıma yatıp çok geçmeden uyuyakalmıştım.
[]
Alarmın sesi kulaklarımı tırmalarken zorda olsa güçlükle kalkıp 6 kez girsem mi girmesem mi dediğim duşa girip kısa bir süre sonra çıkıp dün saatlerce düşünüp hazırladığım kombini yaptım.
Muhteşemdim.
Ayna başında daha fazla oyalanmak istesemde bu gidişle geç kalacağımdan endişelenip evden ayrıldım. Önceki yıl kampüsten pek arkadaşım yoktu. Min soha, Min ju in ikizler vardı sadece. Onların beni umuttuğundan hemfikirdim zaten, ben olsam bende unuturdum. Haber vermeden yok olmak sinir bozucu olurdu.
Kulaklıklarımı takmış, dinlediklerimin tadını çıkarırken bir süre sonra kampüse varmıştım. Herşey o kadar yabancı ve uzak hissettiriyordu ki şuan, eve dönmek istememe neden oluyordu bu his. Bıkkınca iç çekip rotamı dersimin olduğu sınıfa yönlendirdim. Yön hafızam dayanıklı olduğu için kampüsün her tarafı hala aklımdaydı, böylelikle çok da zorlanmamıştım.
[]
Dersin bitmesine rağmen 6 sayfalık notlarımla bakışmaya öyle dalmışım ki salyamın aktığını kağıttaki ıslaklıktan fark ettim. Utançtan etrafıma bakındıktan sonra fark edilmediğimden emin olup toparlanmaya başladım. Midem kahvaltı yapmam gerektiğini bana gür bir sesle hatırlattığı için kampüse yakın bir kafeye geçip kahvaltı yapmayı planlıyordum. O rezil anımın fark edilmediğinden emin olmak adına bir kez daha hızlı bir şekilde etrafımda gezdirdim gözlerimi.
Arka çaprazıma baktığımda tüm odağı ben olan bir şahısla göz göze gelmekle anladım fark edildiğimi. Allahım nolur o anı görmemiş ol. Dudağımı işaret ederek parmağıyla kendi dudağını sildi. Övünmek gibi olmasın beden dilimin mükemmelliğinden anlamış bulunmaktayım ki dudağımın kenarında salya kalmış.
Lütfen birisi kafama sert bir şey fırlatsın. İçimden binlerce kez küfr ederek dudağımın kenarını elimin tersiyle sildim ve bir daha o şahısla göz göze gelmemek için dualar ederek yerimden kalkıp kapıya ilerledim. Son kez kontrol amaçlı göz attığımda sırıtarak beni izlediğini anladım. Pas vermemeye çalışarak sınıftan çıkarken etrafında çoktan insan topluluğu oluşmuştu.
Göre göre kampüsün gözdesi görmüştü cidden, bu rezilliğimi kimseye anlatmaması için dualar ederken çoktan kafenin yolunu tutmuştum.
Yaklaşık 1 saat süren o mükemmel kahvaltı(tatlı ve kahve) merasimimden sonra diğer dersimin olduğu sınıfa yolumu tuttum. Kafeden çıkarken aniden içeri giren topluluğun arasından sıyrılmaya çalışırken birisine çarptım.
"Özür dileri..."
Sanki önünden sadece sinek geçmiş gibi beni görmezden gelip yoluna devam etmişti.
"Öküz.."
O güzel kahvaltımdan sonra morelimi bunun için bozmamam gerektiğini tekrarlayıp sınıfıma ilerledim.
[]
Sa
Fena gaza gelme sonucu böyle boş ve hayalperest bir hikaye yazma hevesi geldi
2. Bölümde bırakmamam için gaz ver hatce
Bölümler çok uzun olmayacak ama çok bölüm olucak
Sözde
