Hayatımın Başladığı An.

69 0 0
                                    

Kapıyı açan üvey babamdı. Size söylemiştim hayatımın sevdiğim renk kadar kapkara olduğunu. Simsiyah. Aslında annemle üvey babam görüşmeyi bırakmışlardı. Neden derseniz... Üveycik benim annemi dövüyodu. Hemde hic sıkılmadan. Hergün her saat. Annem onu boşamayı tercih etmişti. En başından yapmalıydi bence bunu. Daha doğrusu hiç evlenmemeliydi. Sırf bizi düşündüğü için evlenmiş güya. Ama ilginç olan ev benim evimdi annemin değil. Kendi evimdi. Benim evimde ne işi vardı? Arkamda Dolunay vardı. Onu görmüştü. Ve en kötü olan şey, üvey babam annemden yaşlarca küçüktü. Ben ilk evlenecekleri zaman anlamiştım baska seylerin pesinde olduğunu. Çünkü zengindik. Dolunay görmüştü. Arkamı döndüğümde onu görüp peşinden gittim. Ama o cok hizli gidiyordu. Bende koşmaya başladım. Ona yetiştim.

- Ne oldu Dolunay?

- Kimdi o?

- Üvey babam.

- Neden yalan söylüyosun Asya??

- Ben sana yalan söylemiyorum da sen neden bu kadar kızıyosun??

- Ben şey... Niye kızıcakmışım ya sadece...

- Sadece ne?

- Yok bişey ya... Hoşçakal.

Diyip gitti. Ben anlamiştim. Neler oluyordu? Sanki günler geçtikçe daha çok samimi oluyorduk. Sanki bu hoşuma gidiyordu. Ama belli etmiyordum. O da etmiyordu sanirim. Ama sanırım emindim. Aşktı bunun adı. Beni simsiyah, derin bir kuyudan çikarabilecek biri çıkmıştı. İmkansız birseyi başarmıştı o. Geri döndüğümde üveycik gitmişti. Kapıyı sıkı sıkı kitleyip camları kapattım. Sabah uyandım. İçim kıpır kıpırdı. Değişik ve harika bir histi. Ama tek bir eksiğim vardı. Her sabah beni almaya gelen Dolunay yoktu derken camdan geldiğini görüp kapıya koştum. Sadece saçımı başımı düzelttim ama pijamalarım üstümde ama farkında değildim. Pijamaları bile siyah olan ben, miki mouse'lu batman'li pijamalar giymeye başlamıştım. Buna Dolunay bile şaşırmıştı. Kapıyı açtım ve Dolunay hızlı bir şekilde kapıyı kapattı, ellerini kapının üzerine koydu ve ben kollarını ortasında kalmıştım. Bana sadece bakıyordu gözlerini gözlerimden çekmiyordu. Ama istediğim şey olmadı sadece;

- Hadi çık hazırlan bekliyorum. Dedi.

Sadece bu. Sadece bu muydu? Bu kadar mıydı? Adeta sinirden cıldırmıştım. Hemen hızlıca giyindim. Makyaj yaptım ilk defa. Sonra merdivenden indiğim sürede gözleri bendeydi. Hiç ayırmıyordu. Sonra bana...

Arkadaslar umarim begenirsiniz... İyi okumalar. Opldnz:**

En az 30 kisi daha okudugunda 3. Bölüm karsinizda ballar :*

Gecemdeki GündüzümHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin