Mio dolce amore (baism)

🥀

Arabadan indiğimzde Barış anahtarı valeye vererek yanıma adımladı. Mekanın kapısına geldiğimizde elimi tutup parmaklarımızı iç içe geçirdi.Bu artık alıştığım bi durum olduğundan yadırgamadan sıcak parmaklarını parmaklarıma doladım.

"Yunuslar gelecek mi, haberleştiniz mi hiç?"

Mekana giriş yaparken sormuştum, Barışla Yunus hem iş arkadaşı hemde yakın arkadaş olduğu için sürekli irtibat halindeydiler.

"Yunus değilde Keremle konuştum. Altayla beraber onlarda gelecekmiş."

Birleşik ellerimizi yukarı kaldırıp işaret parmağıyla dudağının kenarını kaşırken sözlerine devam etti.

"Kerem geliyosa Yunusta gelir, biliyosun götle don gibiler"

Benzetmesine karşı kıkırdadım. Kerem ve Altay, Barışla ortak arkadaşımızdı.Yunus ve sevgilisi Tuğçede bizim sayemizde Keremlerle tanışmış ve muhteşem bir dörtlü olmuşlardı.

Geniş bir salona giriş yaptığımızda gözlerimi tanıdık simaları bulmak için etrafta gezdirdim.

"Barış, Keremler şurda bak"

Kaşlarımla kalabalığın sonuna doğru yuvarlak bir masanın etrafında toplanmış olan arkadaş grubumuzu işaret ettim.

"Babamın yanına uğrayalım sonra gideriz yanlarına" diyerek elimden tutup beni kalabalığın içine doğru yönlendirdi.

"Ooo gençler hoş geldiniz"

Masaya vardığımızda daha Barışın babasına selam vermeden Osman Amca kucaklamıştı bizi.

"Hoşbulduk amca, hoşbulduk" Barış gülerek el sıkıştığında bende samimi olduğunu düşündüğüm bir gülümseme ile Barışın amcasıyla tokalaştım.

"Hoşgeldin oğlum" Barışın babası elimden çekip bana sarılınca gülümseyip sarılışına karşılık verdim "Hoşbuldum baba"

Barışın anne ve babası severdi beni.Kendi oğullarından ayırt etmez hatta bazen bana daha düşkün davranırlardı.
Bende onları çok severdim ama kalbimde hepsine karşı bir kırgınlık vardı.

"Barış oğlum bak bu Tuncay Bey. Kendisi yeni ortağımız olacak yakında inşallah."

Barış, hafif kilolu saçlarının ortası dökülmüş gözlüklü adamı süzüp elini uzattı

"Memnun oldum Tuncay Bey "

"Bende bende evladım, Siz evlisiniz değil mi , baban daha önceden bahsetmişti sizden " eliyle beni işaret ederken bir yandan da sormuştu.

Barış gülümseyerek eliyle belimden tutup beni kendine çekti

"Evliyiz efendim beş ay oluyo."

Öyle içten ve gülümseyerek söylemişti ki onu bilmesem bu durumdan çok mutlu olduğunu düşünecektim.

"Ne güzel maşallah, Allah mutluluğunuzu daim etsin."

Ağzımın içinden bi amin diyerek geçiştirdim. İnsanların içinde mutlu aile rolünü oynamaktan nefret ediyordum. Barışın beni buna mecbur bırakmasından nefret ediyordum.

"Ben bizimkilerin yanına geçiyorum, istersen gelirsin sende."

Barışa kısa bir açıklama yapıp cevap vermesini beklemeden kolları arasından sıyrılıp Keremlerin masasına doğru adımladım.

Masaya varmadan Kerem yarı yolda beni karşılayıp sıkıca sarılmıştı.

"Bir saattir bu tarafa gelmeni bekliyorum bi salmadılar seni."