နောက်ဆုံးခရီး နိဋ္ဌိတံသော်

အပိုင္း ၂၅

အပိုင္း ၂၅

စာမ်က္ႏွာတစ္ခုက ေအာက္ပိုင္းေလးသာခ်န္ကာ ပိုင္းျဖတ္ျခင္းခံထားရသည္။ စကၠူမဟုတ္သည့္အတြက္ ဆုတ္ၿဖဲခံရျခင္းေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ဓားျဖင့္ပိုင္းျဖတ္ထားျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

'နဂိုကတည္းက ျဖတ္ထားမ်ားလား။ မဟုတ္ရင္ ဂ်င္က ျဖတ္ထုတ္ထားတာလား။ ဒီေပ်ာက္ေနတဲ့စာမ်က္ႏွာမွာ ဘာအေၾကာင္းအရာေတြမ်ား ပါေနတာပါလိမ့္။'

ယူဂ်င္းက မ်က္လံုးေလးပင့္ကာ အခန္းငယ္ဆီသို႔ ၾကည့္လိုက္သည္။

'ဂ်င္က အျမင္ကိုလွည့္စားရံုသက္သက္အတြက္ပဲ စာအုပ္ေတြစုတာမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ အဲ့ဒီအထဲမွာ စာရြက္ေတြေပ်ာက္ေနတဲ့ စာအုပ္ေတြရိွမွာပဲ။'

ယူဂ်င္း၏ မ်က္လံုးေလးမ်ား လင္းလက္သြားေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မည္သည့္အရာအား ရွာရမည္ဆိုသည္ကို သိရေပၿပီ။ ထိုေနာက္ပိုင္းတြင္ ယူဂ်င္းတစ္ေယာက္ ႏွစ္ရက္တိုင္ေအာင္ ေနာက္ထပ္ စာရြက္ေပ်ာက္ေနေသာ စာအုပ္မ်ားကို ရွာေဖြခဲ့သည္။ ဤအခ်က္က ယူဂ်င္း၏ သီအိုရီကို ပို၍ခိုင္မာေစခဲ့၏။

'စာရြက္ေပ်ာက္ေနတဲ့ စာအုပ္အကုန္လံုးကို ရွာေတြ့ရင္ ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာကို ထုတ္ဖယ္ထားလဲဆိုတာ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္လို႔ရမွာပဲ။ သံုးေလးရက္ေလာက္ဆိုရင္ ေရွးေဟာင္းစာအုပ္ေတြအကုန္လံုးကို လွန္ေလွာၾကည့္လို႔ရေလာက္တယ္။'

ယူဂ်င္းတြင္ တစ္ခါတည္းႏွင့္ အားလံုးကို လုပ္လိုစိတ္မရိွ။ တစ္ေနကုန္ စာၾကည့္ခန္းထဲ၌သာ ေအာင္းမေနလိုေပ။

ဂ်င္၏အစီအစဉ္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္လိုရံုသက္သက္ႏွင့္ေတာ့ ရိွသမ်ွအားကို အကုန္သံုးပစ္ရန္ စိတ္ကူးမရိွေပ။ ဘဝမေျပာင္းလဲမီတြင္ ယူဂ်င္းက တစ္ခ်က္ကေလးေတာင္ မနားရဘဲ ဆက္တိုက္ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရင္းသာ ေနခဲ့ရသည္။ ျပန္ၾကည့္လိုက္လ်ွင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ႏြမ္းလ်ေစသည့္ ဒဏ္ရာအမာရြတ္မ်ားမွလြဲ၍ တျခားဘာမွမက်န္သည့္ မိမိကိုယ္မိမိ ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္းႀကံေသာ ဘဝေနထိုင္နည္းပင္။

မဟာသို႔ ေရာက္လာၿပီးကတည္းက ယူဂ်င္း၏ ဘဝအေပၚအျမင္လည္း ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။ ကမ႓ာေပၚရိွ အရာအားလံုးကို စိတ္ဆႏၵေဇာတစ္ခုတည္းျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္၍မရ။