အပိုင္း ၁၇
ေမွာင္ရီပ်ိဳးလာၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ခါဆယ္ရ္က ရဲတိုက္သို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ ဒီေန့ေလာက္ ရဲတိုက္သို႔ ျမန္ျမန္ျပန္ရန္ စိတ္ေစာမိျခင္းမ်ိဳး တစ္ခါမွမျဖစ္ဖူးခဲ့။ သို႔ေသာ္ ဒီေန့မွ ထူးထူးျခားျခား သူ႔အား ဆြဲထားသည့္ကိစၥမ်ားကလည္း အမ်ားအျပားရိွေနခဲ့သည္။
ညဉ့္နက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူက ဧကႏၲမ်ားဆိုၿပီး ေဆာင္ေတာ္ထိန္းအား မိဖုရား ညစာစားၿပီးၿပီးလား၊ မစားရေသးဘူးလား ေမးလိုက္သည္။ ေဆာင္ေတာ္ထိန္း၏ အေျဖကား စိတ္ပ်က္စရာပင္။
"မိဖုရားက ညစာေစာေစာသံုးေဆာင္ၿပီး ေသရည္ေသာက္ခဲ့ပါတယ္။"
ခါဆယ္ရ္က အထိန္းေတာ္ခ်ဳပ္ကို အေခၚပါးလိုက္သည္။
"မိဖုရား အဆင္ေျပရဲ့လား။ အၾကာႀကီး တစ္ေရးအိပ္ၿပီးေတာ့ အိပ္ရာေတာင္ဝင္သြားၿပီဆို၊ ဟုတ္လား။"
မိဖုရား တစ္ေရးအိပ္သည့္အေၾကာင္း ဘုရင္က သိေနသည့္အတြက္ ဆာရာတစ္ေယာက္ အံ့ဩသြားေသာ္လည္း ထိုအျဖစ္ကို မေပၚလြင္ေစဘဲ ျပန္ေျဖခဲ့သည္။
"ဒီေန့ ေတာ္ေတာ္ေလး ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနတဲ့ပံုပါပဲ။ သမားေတာ္ေခၚလိုက္ရမလားလို႔ ေမးၾကည့္ေသးေပမဲ့ ရတယ္လို႔ေျပာတဲ့အတြက္ မိဖုရားရဲ့ဆႏၵအတိုင္း လိုက္နာခဲ့ပါတယ္။ မနက္ျဖန္ေရာက္လို႔မွ ဒီေန့လိုပဲျဖစ္ေနၪီးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သမားေတာ္ ေခၚလိုက္ပါ့မယ္။"
"သိၿပီ။"
အထိန္းေတာ္ခ်ဳပ္ ထြက္သြားၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ေဆာင္ေတာ္ထိန္းက သမားေတာ္ ေစာင့္ေနသည့္အေၾကာင္း ေၾကညာေမာင္းခတ္ခဲ့သည္။ သမားေတာ္က ေစာေစာကတည္းက ဘုရင္မင္းျမတ္ အေခၚပါးမည္ကို ေစာင့္ေနခဲ့ျခင္းပင္။ ခါဆယ္ရ္က အတိတ္ေမ့ျခင္း၏ လကၡဏာမ်ားအေၾကာင္း သိခ်င္သျဖင့္ ဒီမနက္ ရဲတိုက္မွမထြက္ခင္ သမားေတာ္ေခၚထားရန္ မွာၾကားထားခဲ့သည္။
လက္ရိွတြင္ ဘုရင္မင္းျမတ္အပါအဝင္ လူအနည္းငယ္သာ မိဖုရား မွတ္ဉာဏ္ေပ်ာက္သြားသည့္အျဖစ္ကို သိထားၾက၏။ ထိုလကၡဏာမ်ားအတြက္ မိဖုရားမွာ ယခုထိ သမားေတာ္ႏွင့္ မေတြ့ရေသးေခ်။
YOU ARE READING
နောက်ဆုံးခရီး နိဋ္ဌိတံသော်
Romance🚨🚨🚨 သတိပေးချက် - ဒီဝတ္ထုမှာ အရွယ်မရောက်သေးသူတွေ ဖတ်ရှုဖို့မသင့်တော်တဲ့ အကြောင်းအရာတွေ ပါဝင်မှာဖြစ်ပါတယ်။ [ကိုယ်တိုင်ရေးမဟုတ်။ အပျော်တမ်း ဘာသာပြန်ဆိုရုံသာ။ မူရင်းဖန်တီးသူအား အပြည့်အဝ ခရက်ဒစ် ပေးပါသည်။]
