Hamsi Tava [BAY]

1

"Ula Barış! Haydi da babamlar hamsi tava yapti seni bekliyoruz!"

Barış arkadaşlarıyla maç yapıyordu. 4. golünü de atınca Bade'ye döndü.

"Tamam sen git ben geliyom."

Bade tekrardan eve gitti. İçeri geçip sofraya oturdu.

"Bade kızım. Hani nerde bu uşak?"

"Geliyomuş Yüksel amca. Gönderdi beni."

Herkes tekrardan kendi arasında sohbet etmeye başladı. Salonun kapısı hızla açıldı. Gelen Barıştı.

"Baba ben futbolcu olucam!"

"Sen önce evinin yolunu bulmayı öğren fuşki yiyen!"

  
                                 ∆

Günümüz  Bade;

Hep beraber oturmuş Yüksel amcamlarda Galatasaray- Tottenham maçını seyrediyorduk. Daha doğrusu Barışı. Daha bir kaç yıl önce ailemizde Rize Sporlu olan herkez, Barış Galatasaray'a gittiğinden beri Galatasaraylı olmuştu. Sonunda maç bittiğinde herkes keyifli bir şekilde sohbet etmeye başlamıştı. Bende çayımı alıp bir köşeye sessizce oturdum. Burda son günlerimdi tadını çıkartmam lazımdı. Bir arkadaşım ile beraber İstanbul'a gidip bir pastane açıcaz. Beraber burada pastacılık okuduk. İstanbul'da işleri büyütmeyi düşünüyorum. Abim ve aileside orada yaşıyor. Yengem hamile ve ona yardım etmesi gereken biri lazım tabi ki. Keyifle çayımı yudumlarken bir anda bana dönen bakışlarda durdum.

"Noldu?"
Annem hemen cevap verdi.
"Kızım amcan sana soru soruyor duymuyor musun?"

Duymadım amcam pardon. Tam konuşacakken Yüksel amcamın annesi ortaya bomba fırlattı.

"Hayırdır kizum sevdalimisun ha?"

Babam öksürmeye başladığında hemen cevap verdim.

"Yok nenem ne alaka dalmışım sadece. Sen ne diyordun Yüksel amca?"

"Diyodum ki sen bu İstanbul için kararlı mısın."

"Evet amca."

"Ev buldun mu?"

"Yok daha bulamadık arkadaşım bakıcaktı."

Yüksel amca yerinde dikeldi.

"Gerek yok buldum ben sana ev"

"Yaa teşekkür ederim amca. Nerede?"

"Barışın yaşadığı sitede. Hem orda yol bilmezsin yön bilmezsin. Barış sana gözkulak olur."

Olmasın amcacığım.

"Yok amca zahmet etmişsin ama başka yer buluruz biz. Hem barışta kocaman adam sonuçta bana bakıcılık mı yapı-"

Ben cumlemi tamamlamadan babam konuştu.

"Yüksel doğru söylüyor. Oraya taşın Barış oğlum sahip çıkar sana oralarda."

"Baba Barış niye sahip çıkıyo bana Allah aşkına?"

"Konu kapandı."

Diyerek susturmuştu beni. Zaten İstanbul'a gidebilmek için zar zor izin almıştım. Daha fazla tersine gitmemek şuanlık iyiydi. 10 Kasım'a biletimi almıştım. Büşra 1 hafta sonra gelicekti. Burada son üç günüm kaldı. Babamlar tekrardan konuşmaya başlayınca bende yapacaklarımı düşünmeye başladım.

                                 ∆

Herkesle vedalaşmış, uçağımı bekliyordum. Rize'de kar yağmaya başlamıştı. Gitmek için tam zamanını bulmuşum gerçekten. Telefonum çalmaya başlayınca kimin aradığına baktım numaraydı. Aramayı reddettim. İkinci kez arayınca açtım.

"Efendim?"
Karşı taraftan ses gecikmedi.
"Bade benim Barış."
"Barış?" Dedim sorgular bir sesle.
"Aynen Barış."
Göz devirdim.
"Ee niye aradın."
"Saat kaçta ineceksin uçaktan?"
"Sebep?"
Sinirle iç çektiğini duydum.
"Sence niye Bade? Seni almaya gelicem inince bir yere ayrılma."
"Gerek yok abim gelir."
"Abin gelicekti zaten ama yengeni hastaneye götürmüş. Sancıları başlamış."
Kendime hakim olamadan yüksek sesle konuştum.
"Yengem doğuruyo mu!?"
"Ya kızım salak mısın ne doğurması! Hem ne bağırıyorsun?"
"Sen bir anda öyle diyince ondan şey oldu."
"Neyse ne. Kaçta iniyorsun uçaktan?"
"Öğlen bir gibi falan."
"Tamam."
Dedikten sonra pat diye tefonu suratıma kapattı.

"Odun ya. Yemin ederim odun. Hala aynı bok. İnsan biraz değişir. Allah'ın çakma sar-"

"Pardon hanımefendi bir sorun mu var?"

Arkama baktığımda benim yaşlarımda bir adam vardı.

"Yok."

Adam gülümsedi.

"Peki. Uçağınız nereye?"
Ne diye soruyordu.

"Neden soruyorsunuz?"
Adamın yüzü degişti.

"Kusura bakmayın. Ben sadece yol arkadaşı edinmeye çalışıyordum yanlış anlamayın. Rahatsız ettiysem pardon."
Üzülmüştüm biraz.

"İstanbul." Diye cevap verdim oda İstanbul'a gideceğini söyleyince konuşmaya başladık.

"Bu arada yanlış anlama beni ama ben eş cinselim. Amacım gercektende arkadaş olmaktı. Sergen ben."

"Ney?"

                                 ∆

Selam Barış Alper severler. Bilmem kaç bin kurguya bende bişiler ekliyim dedim. Bence çok kafa bir kurgu olucak. Lütfen okumaya devam edin. 2. Bölümü çok geçmeden atarım. Ve yıldiza basarsanız daha çok kişi görebilir. Şimdiden teşekkürler. İyi okumalarr🫶🏼