Bugün hamile oldugumu öğrendim,Bunu gidip Kenan'a anlattım.
Çok sinirlendi.
Çocuğun ondan olmadığını benim yaşlı mahluklardan çocuk peydahladığımı söyledi.
Hayır kenan dedim .
Hayır o çocuk ikimizin
Senin kanından, benim canımdan
Daha iki haftalık ufak bir şey .
Büyüyüp baba diycek dedim.
Ama çok öfkeliydi.
Beni sarstı ve kapıdan çıktı.
Arkasından seslendim ama dinlemedi bile beni.
Hazır değildi demek ki istemiyordu bebeği.
Kabullenemedi bir bebeği olacağını....
Kalbimi çok kırmıştı.
Onu affedebilir miyim bilmiyorum ????
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
2 hafta sonra;
Uykumdan sıcrayarak uyandım.
Tam rahim bölgemde bir ağrı bir acı hissediyordum.
Yattaktan kaltığımda her yer kan olmuştu.
Kenan ı uyandırdım.
Once uzun bir süre donakaldı.
Daha sonra beni kucaklayip hastaneye yetiştirdi.
Acı ve korku içinde bagiriyorken
Bir yandan kenan'in yanimdan uzaklastigini gördüm.
Doktor ile birşey konuşuyordu.
bebeğim düşmüştü.
Òlmüştü konu kucağıma alıp opemeyecektim. Oysaki hayali bile iyi geliyordu bana.
Üstelik bir daha bebek sahibi olamayacağımı annelik duygusunu yaşayamayaćağımı
Ögtendigimde yıkıldım.
Yaşamak istemiyordum.
Kenan elimden tuttu ve
Seni seviyorum dedi.
Ilk defa bu sözü tesir etmemişti.
Kafamı çevirdim ve ağlamaya
Başladım.
Hersey gözümün önünden film şeridi gibi geçti gitti.
Hastaneden Çıktık hotele
Gittik.
Herkes bana garip garip bakıyordu.
Odaya kendimizi zor attık.
Hemen uyudum.
Artık gücüm tükenmişti.
