Leave Me alone...hyung..

A Boy that touch His heart

Recall...

Boy:
"ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေလ....hyung ကိုမူးလဲေနတာေတြ႕လို႔ေခၚလာတာာ..."

Luhan သူ႔ေရွ႕မွာ ျပံဳးၿပီးစကားေျပာေနေသာေကာင္ေလးကိုၾကည့္ေနမိတယ္....//ဟငိ...သူကဘယ္သူလဲ....ငါကေရာ..? //

"ငါကဘယ္ကေရာက္လာတာလဲ?မင္း ကေရာဘယ္သူလဲ ဘယ္ကလဲ?????? "

ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမိုက္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး ၾကယ္ေတြလေတြျမင္လာတယ္...ဒါေပမဲ့တကယ္ ဘာမွကိုသတိမရေတာ့တာပါ....

Boy: ကၽြန္ေတာ္ကLay ပါ..ဒီနားကတိုင္းရင္းးေဆးဆရာေလ...Hyung ရဲ႕ ဒဏ္ရာေတြ ကိုလည္း ကုေပးထားတယ္...

Luhan: Ahh...Gomowow Lay..hyung က Luhan ပါ..

Luhan? Luhan...????
ပါးစပ္ထဲကလႊတ္ခနဲ ထြက္သြားတဲ့နာမည္က သူ႔နာမည္ေပါ့! ခ္ခ္ ငါကိုယ့္နာမည္ကိုေမ့ရေလာက္တဲ့အဆင့္ထိေတာ့မရွိေသးပါဘူး....

Luhan သူ႔အေတြးနဲ႔သူေက်နပ္ေနတုန္း....

" Hyung ဘာစားမလဲ..ဗိုက္စာေနၿပီမလား? အိမ္မွာေတာ့ ဘာမွရွိေသးဘူး...ကၽြန္ေတာ္သြားဝယ္ေပးမယ္ေလ..Hyung လဲလိုက္ခ်င္လိုက္ခဲ့ေလ...ေလေကာင္းေလသန္႔ေလးသြား႐ူၾကတာေပါ့ k?"

Lay ရဲ႕ မ်ားျပားလွတဲ့ questions ေတြၾကားမွာ သူဘာမွမေျပာႏိုင္ေတာ့..."အင္း"၁လံုးဘဲေျပာလိုက္ေတာ့တယ္..

Lay~Hmm! ဒါဆို hyung အဝတ္ေတာ့လဲရလိမ့္မယ္..
က်ေနာ့္ညီေလးရဲ႕ အဝတ္ေတြေတာ့ရွိတယ္...ေတာ္ေလာက္မွာပါ...သူနဲ႔ hyung နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ဆင္တယ္..
ခႏၲာကိုယ္ေရာ.,,,.သူအိမ္ျပန္မလာခင္ သြားတာေကာင္းမယ္...ဟီး..."

"အင္း Gomowow again Lay!"
.
.
.

ျပင္ဆင္ၿပီးေသာအခါ......

"Wow!! hyung!"

"Wae??Wae!!??ဘာျဖစ္တာလဲLay?"

Luhan သူကိုယ့္သူလွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီးျပာျပာသလဲေမးလိုက္တယ္..

"Hyung ကက်ေနာ္တို႔လိုလူတန္းစားထဲကမဟုတ္တာေသခ်ာတယ္..."

ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္ေမွာင္ႀကီးကုပ္ၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့ Luhan အသံတိတ္သြားတယ္...သူ႔ပံုကဘယ္လိုၾကည့္ၾကည့္ အထက္တန္းဆန္ေနတယ္...ၿပီးေတာ့ ေကာင္းတဲ့မိသားစုကေမြးဖြားလာမွန္း သိသာႀကီး...