mijn gedichten

geen tijd

En hier zit ik dan een meisje met zware depressie me vader heb het veel te druk want hij moet alleen maar naar dat kut ziekenhuis en heb niet eens tijd voor 1 afspraak waar hij bij zou kunnen zijn. Ik wil afscheid nemen want ik denk nogsteeds elke dag aan zm en ik ben bang dat ik ga opgeven. Ik heb ben nu al 2 maanden niet in me vader's huis geweest omdat hij geen tijd meer heeft. Ik moet op afspraak met mijn moeder en me therapist maar papa kan niet. Hoe kan ik dit redden zonder hem? Ik heb me mentor moeten vertellen over me zm poging maar ze heb het gewoon aan iedereen doorverteld. Nu moet ik ook nog op gesprek met de oom, me moeder, me therapist en me 2 mentoren. Hoe moeilijk is het om een geheim te bewaren? Ik heb haar alleen toesteming gegeven om mijn moeder te bellen.
De reden dat ik niet meer over mijn problemen praatte was dat mensen het door zouden vertellen. Dat is dus weer gebeurd. Ga ik ooit nog beter worden? Dat vraag ik me af maar ik weet het eigenlijk niet eens meer. Papa zegt altijd dat hij er voor me is maar waarom kan je dan niet eens even naar 1 afspraak komen? Hij zei dat hij me groot wil zien worden, maar kan je dan ook zelf tijd maken voor je kinderen? Ja ik hou van hem maar hij kan wel meer om zijn kinderen geven. Ik weet dat hij kanker heb en nu veel naar het ziekenhuis moet maar je appt je eigen kinderen niet meer wanneer je tijd hebt. Soms vraag ik me af wie er nou een kind wil met depressie, eating disorder, trauma's en onzekerheid. Zijn mama en papa teleurgesteld in mij? Ik denk het wel want ik ben fucked up.