I'm Into You

Chapter 1

Ria's POV

"Mahal kita, pero kung ang pagmamahal na iyon ang magiging dahilan ng sakit sa ating mga damdamin, mas mabuti nang palayain na natin ang isa't isa" Acckkk nakakaiyak talagaHUHU. Grabe naman yang line na yan ni Dale kay Tanya.

Nasa sinehan kami ngayon and grabe tong pinapanood namin nakakaiyak. Diko nalang namalayan na may tumutulo na palang mga luha sa mukha ko. Pano ba namn tong pinapanood namin nananakit ng heart.

Hindi sana ako sasama dito sa mga kaibigan kong to kasi tinatamad talaga ako lumabas ng bahay ngayon, Lalo na't nasa depress season ngayon ang behavior ko, kaso wala eh, mapilit tong mga lokong to.

I was diagnosed with bipolar last year, when my mom died of heart disease. Bipolar is a mental illness that causes abnormal change in a person's mood. It's a rare mental disorder, and mahirap magkaroon nito. Minsan bigla nalang ako nalulungkot ng walang dahilan, at minsan sobrang saya at energetic ko naman.

Nang mamatay si mom, nagbago na ang lahat. Lagi na naming iniiwan ang bahay na walang tao, di tulad dati na lagi kaming kompleto sa bahay at sabay sabay kumakain.

If mom was still alive rn, siguro kaming apat nila kuya at dad ang nanonood dito sa sinehan ngayon. Yun yung madalas na bonding namin noon pag weekends eh, pati mag picnic. I miss those days.

My mom was the best mom, so I don't understand this worlds cruelties. Kung sino pa yung mga mabubuti, yun pa yung unang umaakyat. Before mom died, I promised her na no matter what happened, tuparin ko daw ang mga pangarap niya para sa akin.

Ang maging singer, musicians, author, dancer, at higit sa lahat...ang maging madre. Madami pa yan nakalimutan ko lang yung iba. And yes tutuparin ko yon lahat for mom. Pangarap niya yon noong mga panahong bata pa siya, pero di niya iyon na achieve dahil wala siyang support kahit kanino.

And my dream is to achieve those dreams of my mom.

------------

"Guys, overnight tayo later?" Tanong ng kaibigan kong si Kyla. Naglalakad na kami palabas ng mall kasi it's almost 6pm, and hanggang 7 lang kami. We're Quadro in our circle, I'm the youngest, second to the youngest is kyla, second to the oldest is Trish, and finally the oldest, Isabelle.

Si Trish ang pinaka matagal ko ng kilala sakanilang lahat, since childhood na kaming magka kilala coz magkaibigan din mga parents namin mula pa noong high school days nila. Maswerte ako kay Trish kase noon pa man ay kapatid na turing namin sa isa't isa. Gusto ko rin kase maramdaman yung feeling na may kapatid kay babae.

Si kyla at belle naman ay nakilala namin ni Trish nung first year high school namin. 3 years na naming kaibigan ni Trish ang dalawang yon pero parang 10 taon ko na silang kilala, pero I believe wala naman sa tagal ang pagkakaibigan, mahalaga ay alam mong pang permanente sila sa buhay mo.

We spend some more time now since ilang buwan nalang ga graduation na kami sa junior high HUHU. Kahit na puro kalokohan tong mga to ay mahal na mahal at ma mimiss ko tong mga to. Pero nangako kami sa isa't isa na junior high lang ang matatapos, hindi ang friendship namin.

"Tskk, overnight daw tapos di naman matutulog, manonood nanaman" sabi ko with a mataray look. Sanay na sila sa sungit kong to HEHE

last time na nag overnight kami, we didn't sleep, pero we watched some horror movies the whole night. Pinanood namin yung scream 5 at 6 and yes aaminin ko I did enjoy that.

"Ria the Kj nga naman, bakit di mo ba na enjoy yon?" sabat naman ni belle. They aren't aware of my mental illness, yet they still manage to handle my mood swings.

"I'll call a grab na, baka pagalitan nako ni Dad" yun nalamang ang nasabi ko. Yan ang lagi kong dahilan, alam kase nilang strick si dad at takot ako don. Pero totoo naman kase, curfew ko na maya maya.