၂နှစ်ခန့်ကြာသော်....
ရက်တွေအလီလီပြောင်းလဲသွားပေမဲ့..
ခုထိမပြောင်းလဲနေတဲ့သူတွေလဲရှိနေတာပေါ့ဗျာ...
ကျွန်တော် သာကြည့်တော့ဘာမှမပြောင်းလဲဘူးပြောင်းဖို့လဲမရှိဘူးဘာလို့ဆိုချစ်ရသူတွေရှိနေလို့ပေါ့ခုထိချစ်ရသူမပေါ်လာသေးပါ...ပေါ်လာလဲတစ်မျိုးပေါ့ဗျာ.....
''ဒေါက်..ဒေါက်..ညီ...''
''ဗျာ...''
''အမေကညီတွက်နွားနို့ပို့ခိုင်းတာ..သောက်ရမယ်တဲ့...''
'ရှိုင်း တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ကိုကိုကနွားနိုခွက်ကိုင်ကာ...လှမ်းပေးလာတော့ယူလိုက်သည်။
ထိုနောက်အထဲလိုက်ဝင်လာကာတံခါးပါဆက်ပိတ်သည်....
Fofaပေါ်သွားထိုင်သောကိုကိုနောက်လိုက်ကာ..
''ကိုကို....''
''အင်းပြောလေ...''
ကိုကိုကအသံပြုကာပြောတော့...ရှိုင်းခေါင်းကုတ်ကာစဥ်းစားနေသည်။
ပြောသင့်လား...
''ကိုကိုမှချစ်ရတဲ့သူရှိလား...''
မေးလိုက်တော့လည်းမသင်္ကါသည့်ပုံဖြင့်ကြည့်လာတော့..ပြုံးပြလိုက်သည်...
''ဘာလို့မေးတာလဲ....''
''ဟာကိုကိုကလည်း...ဒီရွယ်ကြီးရောက်နေပြီ...ရည်းစားမရှိရင်ရှက်စရာကြီးကို....''
''ဘာမှရှက်မနေဘူးကိုယ်မကြိုက်လို့မထားတာလေကွာ...ဘယ်သူကိုဂရုစိုက်ရမှာလဲ...''
နွေမင်းတရားဟောတော့ရှိုင်းခေါင်းကုတ်နေရသည်။
ရှိုင်းလဲထကာ...ပစ္စည်းတစ်ခုသွားယူလိုက်သည်....
''ကိုကို...ရော့...''
ရှိုင်းလှမ်းပေးတော့ကိုကိုကယူကာကြည့်နေသည်...
မယူဘူးတော့မငြင်း...
''ဒါကဘာလဲ...''
''ရည်စားရအဆောင်လေကိုကိုရဲ့...''
မသိသလိုမေးတော့ရှိုင်းလဲဖြေရသည်...
ထိုနောက်မှတော့ကိုကိုရဲ့''နေမြက်ရှိုင်းခန့်''ဆိုသည့်အသံဟာကျယ်လောင်စွာ...
''ညီမင်းတော့နော်...''
''ဘာလဲကိုကိုကလည်း...မှန်တာပဲကိုကျွန်တော်တူမလေးတွေချီချင်ပြီ...ဖေဖေရဲ့ဘီခေါင်းကြောက်ဘိလေးကိုယူလိုက်ပါ့လား...''
