Zawgi
အသက္ပင့္ရႉရင္းမ်က္ရည္ေတြနဲ႕ၾကည့္ေနေသာေကာင္ေလးကေၾကာက္သြားလို႔လုံးဝမဟုတ္။
သူ႕အသားကိုနာေအာင္လုပ္တဲ့လူကိုျပန္မလုပ္နိုင္တဲ့အတြက္ေဒါသမ်က္ရည္မ်ားႏွင့္တစ္သက္နဲ႕တစ္ကိုယ္တစ္ခါမွမနာက်င္ဖူးသည့္ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ငိုျခင္းပင္။
ထိုအခ်ိန္မီလီယံနာလြယ္အိတ္ထဲကဖုန္းဝင္လာသည္။ဂင္မ့္အၾကည့္ဟာထိုဖုန္းဆီျဖစ္ၿပီးလြယ္အိတ္ေဘးထဲရွိဖုန္းကိုယူၾကည့္ေတာ့တီခ်ယ့္ဆီကဖုန္း။
မွတ္ထားသည့္နာမည္က
" တီခ်ယ္မမ?"
ဂင္မ္ ေကာင္ေလးကိုခပ္ေပါ့ေပါ့ၾကည့္ကာဖုန္းကိုင္လိုက္ခ်ိန္တစ္ဖက္ကထြက္လာသည့္အသံ။
( မီလီယံနာ တို႔စိတ္မဆိုးခ်င္ဘူးေနာ္ က်ဴရွင္မတတ္ခ်င္လို႔မရေတာ့ဘူး စာေမးပြဲစစ္ေပးမွျဖစ္မွာလား)
ဂင္မ္တိတ္ဆိတ္ေနေသာ္
( ဟယ္လို....တို႔ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလားမီလီယံနာ တို႔ဘာလုပ္မိလို႔လဲ ျပန္ေျဖပါဦး။က်ဴရွင္တတ္ခိုင္းတာကမင္းပညာေရးအတြက္ပါ...ေနာ္ စိတ္မဆိုးပါနဲ႕။)
" မီလီယံနာက်ဴရွင္ထြက္ၿပီ"
( ဟင္..အခုေျပာေနတာဘယ္သူလဲ)
" သူ႕ရည္းစား"
( ရွင္...ရွင္ဘာေတြေျပာေနတာလဲ..! ဘယ္သူလဲ..!)
ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိၿပဳံးေနသည့္ဂင္မ့္ရဲ႕ဆံပင္ဆီလက္လွမ္းတဲ့မီလီယံနာကဆံပင္ကိုဆြဲေဆာင့္၏။
ဖုန္းေျပာရင္းဂင္မ္စုတ္သပ္လိုက္သည္။ယိုင္ခနဲပါသြားတဲ့ေခါင္းႏွင့္ဆံပင္ကိုရွိသေလာက္အားျဖင့္ဆြဲထားသည့္ေကာင္ေလးကအၿငိဳးႀကီးသူပင္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဖုန္းခ်ပစ္လိုက္တယ္။ ဘဝကိုခ်ယ္လွယ္ခ်င္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကသူ႕ဘဝျပန္အခ်ယ္လွယ္ခံရမွာကိုေတာ့ေၾကာက္သား။
အားပါပါဆြဲဆုပ္ထားေသာလက္ကိုျဖည္ခ်ရင္း
" ကိုယ္ကမင္းအပိုင္လို႔ေျပာတယ္ေနာ္? ေကာင္းၿပီ....ဒါဆိုမင္းလည္းကိုယ့္အပိုင္ပဲ။ ကိုယ့္စကားကိုနားေထာင္ ကိုယ္ခိုင္းသလိုေန...အာခံမယ္ဆိုရင္ေတာ့ဒီျဖစ္ရပ္မ်ိဳးႀကဳံရဦးမွာပဲ။"
