L(OVER).....🥀(ongoing)

🥀03🥀

දින සති මාස ගනන් ගෙවිලා යන්න ඇති නිමේශයෙන් නිමේශය මගේ ජිවිතේ නොහිතන තැන් නොහිතපු විදියට වෙනස් වෙන්න ඇති අපේ පවුලෙ මුල් අරටුව...මගේ කොදු නාරටිය වගේ මගෙ හැමදේටම හයියට හිටි සද්දන්ත කුලේ දල ඇතා වගේ මගෙ අප්පච්චි  අද කරාපිටිය හොස්පිටල් එකේ ඇදක සිහිසුන් රෝගියෙක් වෙලා...කට පුරා ලොකු පුතේ කිව්ව කට අද වැහිලම ගිහින්....කවමදාකවත්  කටින් නොකියූ ආදරේ කටටත් හොරා හැම දාකම මට කියාපු ඒ ඇස් දෙක වැහිලා ගිහින් ...වැටි වැටි ඇවිද්ද දා ඉදලා හැම දේකටම වාරුවක් උන ඒ අත අද පන නැති ගානයි....ඇස් ඇරියත් මාව අදුරන්න බැරි ගානයි....සයිට් එකේ වැඩක ඉද්දි උඩ තට්ටුවකින් වැටුන බ්ලොක් ගලක් අපෙ අප්පච්චිගෙ  ඔලුවට වැටිලා....එයාට සිහිය නැති උන පාර තාමත් සිහිය නැ...ඩොක්ටර්ස්ලා කියන්නෙම ජීවිතේ විශ්වාස තියන්න බෑමයි කියලා...එදා ඉදලා ගෙවුන මාසෙට මේ ඇස් හිනා උනේම නැති තරම්....එදා ඉදන් අද වෙනකන් අපි වැන්දෙ නැති දෙවියෙක් නැතුව ඇති...මේ මුලු මාසෙටම අප්පච්චි බලන්න මන් ආවෙ අද...හැමදාකම අම්මා ආවත් මට හිත හයිය කරගන්න බැරි උනා...මට බැරි උනා...මුලු පවුලෙම  බර දරාපු සද්දන්ත කුලේ මහ ඇතෙක් ගානට උන්න මගෙ අප්පච්චි  ලෙඩ ඇදක පන අදිනවා බලන්න මට හිත හදාගන්න බැරි උනා...ලේසියකට කදුලක් ගලවන්න බැරි මගෙ ඇස්වලට අද කදුලු උනලා....කවර දාකවත් නැති විදියෙ අමුතු බයක් මාව වෙලන් ගිහින්...මෙච්චර කාලෙකට හිතේ තිබ්බ හයිය ලෙඩ ඇදක අවසන් කාලෙ ගෙවන මගෙ අප්පච්චි  දැක්කම හදවතේ පෑල දොරෙන් පැනලා ගිහින්...ඉහෙන් බහින් රෝගයක් නොතිබ්බ මගෙ අප්පච්චිට මේ වෙච්ච දේ ඇහූ ගමන් මගෙ හුස්ම නැවතුන්නැති එක විතරයි...කවී,ගවී,මහී මගෙ හයියට හිටියා තමා ඒ වුනාට දරන්න අමාරුයි...මුදුන් ලීය වගේ අප්පච්චි  නැති වෙනවා කියන්නෙ පවුලකට ලමයෙකුට දරන්න බැරිම තැනක්....රදීශ්වර අපෙ ගෙදර පාඩම් කරන්න එනවා කිව්වත් එයාට එන්න උනේ නෑ අප්පච්චිගෙ  මේ කරදරේ හන්දා අම්මා මාව ගවී ලහ නවත්තලා...කරාපිටියෙ අප්පච්චිගෙ  පුන්චි කෙනෙක්ගෙ ගෙදර නතර උනා මල්ලිත් එක්ක..කෙටියෙම්ම කියනවනම් අද මගෙ පවුලෙ උන්ව දැක්කෙ හරියටම මාසෙකට පස්සෙ කුරුලු කූඩුව වගේ තිබ්බ මගෙ පවුල එක රැයින් හොරු ගෙනිච්චා...මන් තනිඋනා අම්මා එක පැත්තක මල්ලි එක්ක...අප්පච්චි  ලෙඩ ඇද තනිකමට බයම මන් එක තැනක තනි උනා තනි වෙන්න හොදම නැති තැනක මන් තනි උනා...ගවී ඉදියත් එයාට මා ගැන බලන්න වෙලාවක් නැතිම තරම්....කලිනුත් කිව්වා වගේ...එයාට මා ගැන තියෙන්නෙ යාලුකමකට එහා ගිය ලොකු ඊරිසියාවක් පිට ඔපේට මා එක්ක කතා කරලා උන්නට ඒ හිතේ මා ගැන තියෙන්නෙ ලොකු වෛරයක්...එයාගෙ අම්මා වැඩට ගියහම එයා ඔහේ මහී එක්ක මල් කඩනවා...තනි වෙන්න හොදම නැති තැන්වල මන් තනි වෙනවා...අම්මලාට නොතේරුනාට මන් තනි වෙනවා...කවී...එයා ගැන කිව්වොත් එයාට ඇත්තටම වෙච්ච කරදර වල හැටියට මට බෑ එයාට කරදර කරන්න මන් ගැන බලපන් කියන්න එයාගෙ ආච්චිලගෙ හේනට අලි පැනලා පැල් රකින්න ගිය මාමා පැලේම මරලා දාලා...ආච්චිලාගෙ ගෙදරත් බාගයක් බිමටම සමතල කරලා....එයා මේ මාසෙම එහෙ....ආච්චිලගෙ ගේ හදනකන් එයාලා එහෙ....දැන් ස්කෝලෙත් නිවාඩු හන්දා..ඒක එයාට  පාඩු උන්නෑ....ඉතින් හිත හයිය කරන් කොහොම හරි අප්පච්චි  බලන්න ආවා තමයි...මෙතනට ආවම මගෙ හිතේ කොහෙ හරි හයියක් තිබ්බද ඒකත් මට නැත්තටම නැති වෙලා ගියා....වෙනදට මගෙ අත හයියට අල්ල ගන්න ඒ අත් අද මන් කොච්චරක් හයියෙන් ඇල්ලුවත් ආපිට මාව අල්ලගන්න බැරි තරමට ජීවයෙන් පිට....90%ක්ම මැරුනු මොලයක් තියෙන අප්පච්චිගෙන් පොඩි හරි චලනයක් බලාපොරොත්තු  උනානම් ඒක මන් කරන ලොකු මෝඩ කමක්....මේ මාසෙටම හිර කරන් උන්න මගෙ කදුලු බින්දුවෙන් බින්දුව වැටිලා ගියා....හොස්පිටල් එකෙන් දුන්න ඇදුමත් ඇදන් අප්පච්චි  ලග උන්න මට නර්ස් කෙනෙක් ඇවිත් කිව්ව එලියට යන්න කියලා...කිව්වනම් තමා ඒත් හිත හදන් යන්නෙ කොහොමද...මේ ඉන්නෙ උපන්දා ඉදන් මාව වාරු කරන් මට හයිය දුන්න මනුස්සයා..අද මාව වාරු කරගන්න කෙසේ වෙතත් මගෙ අතවත් අල්ල ගන්න බැරි තරමට අසරන වෙලා ඉන්න මනුස්සයා..මන් ඒ අත අත අරිනවත් එක්කම ඒ ඇස් වලින් කදුලක් වැටුනා...හතර අතෙන් බට ගහල මැශින් හයි කරපු මගෙ අහින්සක අප්පච්චි  තාම තරුන කාලෙ කඩවසම් කම වත් නොගියපු මගෙ අප්පච්චි...වෙන කරන්න දෙයක් නැතිම කොට ඒ සද්දන්ත ඇතාව දාලා..මට එතනින් එන්න උනා..මගෙ කදුලුත් පිහදාන් හොස්පිටල්  ඇදුමත් ගලවලා මන් එලියට ආවා අම්මා ඩොක්ටර් කෙනෙක් හන්දම මාසයක් මැශින් වල තියාගන්න අපිට පුලුවන් උනා නැත්තම් මේ වෙද්දිත් අප්පච්චිගෙ  මැශින් ගලවලා.. මොකද දැනටත් ඒ ජීවිතේ යන්තම් මැශින් එකට පින්සිද්ද වෙන්න හදවත ගැහෙන මලකදක් විතරයි...අම්ම ඉස්සරහ කොච්චර මගෙ කදුලු කාගෙන ඉදියත් අප්පච්චි  දැක්කම ඒ කදුලු ඉබේට වැටුනා...කදුලුත් පිහන් එලියට ආවම අම්මා මල්ලි එක්ක මන් ආයෙම ගෙදර එන්න ආවා නෑ ගෙදර නෙවේ එයා මාව බස් එකට දෑවා ගවීලහා යන්න...මන් ආවා..බස් එකේ තනියම ජනේලෙට ඔලුව ගහන් සින්දුවකුත් අහන් ඉදිය මගෙ එහා පැත්තෙන් පුරුදු සුවදක් දැනුනා...ඔලුව උස්සලා ඒ පැත්ත බැලුවමයි මන් දැක්කෙ ඒ ඉදියෙ රධිශ්වර මන් ආයෙමත් ජනේලේට ඔලුව ගහගත්තෙ රධීශ්වරගෙ විකාර අහන්න තරම් මගෙ ඔලුව මේ වෙලාවෙ ඇත්තටම නිදහස් නැති හන්දා....ඒක තේරුන නිසාමද මන්දා වෙනදට ඇරපු වක්කඩ හා සමානව කියවන රදීශ්වර අද හරි නිහඩයි....ටිකක් දුර යද්දි මට් දැනුනා එයා හෙමීට මගෙ උරහිස උඩින් ඔලුව තියාගන්නවා  මොකුත් කියන්නවත් මන් ඉදියෙ හොද මූඩ් එකක නෙවේ නිසා මන් එහෙම්ම ඉදියා