het Einde

brief 4

ik liep naar beneden en pakte een fles witte wijn uit de koelkast en uit mijn tas een pakje sigaretten en een aansteker. ik liep ontzettend langzaam naar boven terwijl ik de fles open probeerde te maken. toen ik mijn kamer binnen strompelde had ik hem eindelijk open en zette ik hem aan mijn mond. daarna pakte ik mijn nikes en sloeg daarmee het brandalarm van mijn plafond, nu kon ik op mijn kamer roken. ik ging zitten en stak een sigaret op, heerlijk. dit was zo rust gevend, de alcohol die door je bloedraast en dan een sigaret erbij. zo vergat ik even alle problemen.

[zo vaak wou ik schelden, heel hard. en ruzie maken, mensen op hun plek zetten, dingen tegen ze zegen die ze verdiende. ik wou ze met mijn woorden de grond in boren van schaamte. zeggen dat ze nu eens hun bek moesten houden en zich niet met mijn leven moesten bemoeien. dat ik het zelf wel op zou lossen, dat ik hun hulp niet nodig had. maar ik deed het allemaal niet, ik liet ze hun gang gaan. maar ik hielp ze niet, de grote stenen muur die om mij heen stond, haalde ik niet weg. ze mochten niet te dicht bij komen. ik was van mezelf en niemand anders, behalve misschien een klein beetje van josh. maar toch, het spijt me. misschien had ik de hulp moeten accepteren... ik weet het niet. iets in mij hield me zo tegen, ik dacht dat ik het zelf wel kon afhandelen maar dat kon ik blijkbaar niet.]

'plats'. een druppel bloed viel op het papier. ik had zo erg op mijn lip gebeten van woede. al die keer dat ik tegen mijn ouders zei wat er echt dwars zaten dat ik dan te horen kreeg dat ik niet zo brutaal moest doen.zij wierpen dan van die blikken naar elkaar van: pubertijd. ik kon daar zo boos om worden. 'plats'. nog een druppel, ik scheurde een stuk kaft van mijn boek af en hield het er tegen aan. ik zuchte diep, wat had ik een teringklotekut leven. ik stond boos op en liep naar het raam. morgen middag, twee uur precies dan zou ik precies 5 uur dood zijn als mijn ouders thuis kwamen. ik haatte het getal 5.

[5, wat een kut getal. het is niets. als ik er over na denk heeft dat me alleen maar narigheid gebracht, dat getal. vijf keer waren we verhuist, vijf keer heb ik bijna zelfmoord gedaan, vijf vrienden heb ik die ik echt vertrouwDE. ik ben klaar met de vijf.]

ik ben klaar. morgen het allerlaatste stuk schrijven en dan was ik er klaar voor. de tranen brandde achter mijn ogen, mijn hart deed pijn. dat hart wat zo vaak gebroken was. "GODVERDOMME." gilde ik keihard door het huis, ik hoorde het weer kaatsen door de vele lege ruimtes. stom huis. alles was stom, gemeen en lelijk behalve josh, ik wilde dat hij de vader zou worden van mijn kinderen. de kinderen die ik nooit zou krijgen. rillingen liepen over mijn rug. ik voelde de tranen prikken achter mijn ogen, mijn benen hielden het niet meer, ik zakte er door heen.

-------

oh god ik moest huilen terwijl ik het laatste stukje schreef. nu nog steeds.. beetje jammer *pruillipje*

xxoxoxoxoxoxox