Nasinagan ng araw ang aking mga mata, rinig ko na rin ang tilaok ng manok, ang huni ng ibon at ang busina ng sasakyan sa labas. Iminulat ko ang aking mga mata napabuntong hiniga at napasabi ng umpisa na naman ng pagsubok.
Agad-agad akong tumayo at naghanda ng aking isusuot, paglabas ko ng silid ay binati ako ng aking ama.
“Magandang umaga! Mahal kong anak.”
Isang malaking ngiti lang ang aking tugon.
Nagmamadali akong umalis dahil sa tingin ko ay late na naman ako, Malaki ang aking ngiti ng makarating ako sa silid-aralan ay wala pa ang aming guro, kaya hindi ako mapagagalitan ulit.
Nagkaroon kami ng pagsusulit at laking tuwa ko dahil ako ang nakakuha ng mataas na marka.
Uwian na kaya nagmamadali ulit akong maka-alis at hindi ma-late sa trabaho, napagpasyahan kong doon nalang din magbihis.
Pagkarating ko sa kompanyang iyon ay inumpisahan ko ng maglinis, magluto, mag-serve at bumati sa mga taong dumarating.
Ganito ang aking buhay sa loob ng isang araw papasok sa skuwelahan at sa hapon naman ay papasok sa trabaho. Matagal na ako sa ganitong paulit-ulit na sitwasyon, dahil ako nalang makakatulong sa sarili ko.
Umuwi akong sobrang sakit ng katawan, pagbukas ko ng pinto ay binati ulit ako ng aking ama na may malaking bahid ng ngiti sa kaniya labi.
“Kumusta naman ang aking anak sa pag-aaral at pagta-trabaho?”
Isang ngiti lamang ang aking tugon.
Nagtungo na ako sa aking silid kinuha ko ang alkansyang punong-puno ng naipon kong pera na dulot ng kabutihan at kasamaan para sa nalalapit kong kaarawan ngunit ilang sandali pa ay bumukas ang pinto ng aking kwarto, malapit na ang iyong kaarawan anak wika ng aking ama.
Nagmamadali akong likumin ang pera at isilid ito sa aking aparador ngunit hinawakan niya ako sa aking beywang hindi na ako makalaban pa dahil kung ginawa ko man ay sisikmurahan ako. Nagpatuloy siya sa kaniyang ginagawa, ang malilikot niyang kamay ay nagtungo sa aking mga dibdib hanggang sa pababa nang pababa. Wala akong magawa kundi umiyak na lamang, Kita ng aking mga mata ang ligayang namumutawi sa mukha ng aking demonyong ama!
Ahh! Ahh! Ahh! Ang sarap, Ahh! Ahh! Ahh! 'wag kang malikot Lester lalabasan na ako wika nito.
Isang mahigpit na yakap, mainit na likido at bento sigkong barya ang iniwan sa akin ng aking ama.
Ako ang parausan niya, dahil wala rito ang aking ina, ang laging sabi sa akin noon ng aking ama ay nasa ibang bansa ang aking ina at doon nagtatrabaho kaya ako ang sumasalo sa mga mainit na likidong dulot ng kalibugan nito.
Bukas na ang aking kaarawan at ang balak ko lang ay dito nalang sa bahay maghanda gamit ang naipon kong pera.
Pagmulat ko ng aking mga mata ay bumungad agad sa akin ang aking ama at sinabing,
“Maligayang Kaarawan anak kong Lester”.
Hindi ko ito pinansin at nagmadali na akong nagbihis at nagtungo sa simbahan malapit sa amin at namalengke na rin para ipakain sa mga kaibigan kong dadalo.
Bago umuwi, pinadalahan ko muna ng liham ang aking mahal na ina,
“Mahal kong ina, kay tagal mo ng hindi tumutugon sa mga pinapadala kong liham, lagi kong tinatanong sa iyo kung kailan ka uuwi? Sabik na sabik na akong makita ka ina. Bukas na ang aking kaarawan at ako’y bente singko na, dalawamput limang taon ka na ring wala sa piling ko. Kailan kaya kita masisilayan? Maghihintay ako sa iyong pagbabalik.”
Pagka-uwi inilapag ko muna ang mga nabili kong panghanda dahil magbibihis muna ako ngunit pag-akyat ko pa lamang ng hagdan ay hinila ako ng aking ama at dinala sa kaniyang silid at ito ang pa-birthday ko sayo bulong nito at binigyan agad ako ng bente singkong barya, alam ko na ang kasunod nito, ngunit sa puntong ito ay pumiglas ako.
“Ama, ayoko po may darating akong mga bisita kailangan kong magmadaling magluto”, isang malakas at masakit na suntok sa sikmura ang natanggap ko.
“Walang hiya ka! Ang baboy mo! Wala kang respeto! Isa kang demonyo!”
Ang mga tinig na iyon ay ngayon ko lang narinig bago sa aking pandinig. Napatigil ang aking ama sa kaniyang ginagawa at nakita ko ang matagal ko ng hindi nasilayang mukha, mukha ng aking ina. Sabik na sabik ako yakapin at iiyak lahat sa kaniya ang sakit ng aking nadarama.
