Eterna e perendimit te diellit (shqip)

3

E veshur me fustan te bardhe, pupa te vogla , floket i mbante bisht Eterna bente ecejake e shqetesuar pergjate bregut te detit.
***
(Pas 1 ore)
Dukej se Eterna po humbiste durimin dhe ja ku dalloj vajzen qe kishte takuar nje dite me pare. Zbriti shkallet dhe u ul te blloku i betonit, perseri vetem.
Eterna mbriti aty me sekond. Ne duar mbante dicka te mbeshtjell me shume kujdes.
***
-pershendetje Eterna. Gezohem shume qe te shohe perseri. Si kaloj dita sot?
-me ne fund erdhe, mezi po te prisja,-filloj nga qortimet Eterna,- mir. Sot kishte shum diell, me dhemb shume kurizi.
-Po me dukesh sikur ke marre flake- filloj te qeshte ajo papritur nga pamja qesharake e Eternes.
Eterna u ul ne krah te saj, hodhi veshtrimin nga deti. Pastaj ktheu shikimin nga ajo.
-e humbe perendimin e diellit
-Po, nuk doja ta shikoja.
-pse?
-e kam pare kaq shume here. Sot nuk doja te aratisesha nga UNE.
Buzeqeshi kur pa shikimin e Eternes, e cila nuk e kishte kuptuar pergjigjen e saj.
- ah po, harrova!! Me fal! U vonova pak, nuk kisha deshir te shihja a q shume ngjyra kane filluar me vrasin syt.
U mundua ajo ti shmanget nje tjeter diskutimi me te, ishte dicka qe i perkiste botes se te rriturve!
-te kam sjell dicka.- i tha Eterna dhe i zgjati doren duke i dhen ate qe mbante ne duar.
Ajo hapi letren me te cilen ishte mbeshtjell. Ishte nje yll deti. Nuk guxoj te ngrinte koken dhe per te paren here ndjehu frík nga pafajsia e nje femije. Dhe Eterna qe priti falenderimin ne heshtje, tha :
-nuk dua ta shohesh me perendimin e diellit pa qene e lumtur. Dua qe dhe ti te kesh nje lumturi me emrin Eterna. Une e gjeta yllin tend ne det edhe pse qelli ka kaq shume. E shikon yjet nuk humbasin !!!

Fund