kızım hadi kalk yemek hazır diyen bir ses duydum gözlerimi zar zor açıp ayaga kalktığımda sersemlikle yere yapıstıgımı hissetim acıyla söylenirken asagı indim hemen yemek yemeye basladigimda yüzümü yıkamadıgımı farkettim ama önemsemedim sofradakiler kötü gozlerle yüzume baktiklarini hissetim yemek yemeyi birakip yukarı çiktim
asagi indigimde odada toplanmis sonuclarima bakiyolardı oldugum yerde heycanla burda bi okula gitmeyi bekliyordum çunku ben cok asosyal bir kizdim ve ewden disari cikamiyordum
"neeee nere dediniz olamazdi bu nasil olurda baska bi sehirde okurdum izmir cıkmısti ama ben ankaraya cok alismistim sonucta dogdugumdan beri burdaydim nasil baska sehire giderim" dedim
annem"yapicak biseyimiz yok kızım hemen oradaki ewlere bakmaliyiz sende kenidini hazirlasan iyi edersin artik yeni okulun orasi"dedi
üzgun bi sekilde odama ciktim arkadaslarima haber verdim tabi kimsenin umrunda degildim aslinda onlarda benim umrumda degildi alismaliydim yeni bi hayatim olucakti ben izmir'e gidiyordum...
arkadaslar ilk bölümü begendinizmi bilmiyorum ama yazdigim ilk watped şeysi fikirleriniz olursa soyliyebilirsiniz yazim hatalarina dikkat etmesseniz sewinirim cunku bastan sona yazim hatasi dolu heycanla yeni bölümü bekleyin umarim cok okuyanim olur görüşürüz
"ÇOĞUNUZ BU YAZIYI ÖNEMSEMİCEK...*;D
