Hayatın Rezilliği.

31 6 1
                                    

*Buse Hanım'dan (Asya'nın öz annesi)*

Bırakmak zorundaydım sevdigim adam ben bakamam diyordu o bakamazsa bu yokluğun icinde bu sefaletin icinde ben hic bakamazdım para yok pul yok biz kendimiz bu kadar zor ekmek bulurken bu bebenin karnını nasıl doyururdum. Ah salak kafam ahh en basından doğurmayacaktın bu adamın istemeyecegini biliyordun madem neden dogurdun ahh ahh
ben dusuncelerden sıyrılmaya calışırken o güzel yüzlümün gülümsemesiyle anlamadığım bi sekilde ben de güldüm ben bu nur yüzlüye kıyamayıp nasıl bırakayım yetimhaneye.?
benden nefret edecegini bile bile bırakıcam diyerek yola cıktım yetimhaneye girdim kimsenin olmadıgına emin olunca kapıya bırakıp gözyaşları icerisinde oradan uzaklastim
yola cıktım kosturuyordum. Ve bi ışık gözümü aldı... sonrası koskocaman bir boşluktan ibaretti.


Zor Yolculuk.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin