🌼 Chapter 29 🌼

292 42 14
                                    

නුඹ වෙනුවෙන් අවසන් පද පේලිය ලියාගන්නට නොහැකි වූවාට සමාවෙන්න......ලියා අවසන් කල නොහැකි එම කවියට මෙවර කොමාවක් වෙනුවට තිතක් තැබුවාට අමනාප නොවන්න......ඉතින් දැන් නික්මෙන්න.....ආදරෙයි යැයි නැවත නොපවසන්න......වචන නොගැලපෙන තරමට හැගීම් නොදැනෙන තරමට මා දැන් ගලක් වී ඇත්දේ මංදැයි මාවත් නොදනිමි

( Copied )

                                                                         

Rashen pov

" එහෙනම් හරිනෙ මෙතන වැඩේ......මම යන්නම්......රෑට කෝල් එකක් ගන්නම් උබලට "

" හා.......පලයන්......ගිහින් අදවත් අර කොල්ලට ඕක කියපන්.......කියලා අපිටත් පාටියක් දීපන් නේද බං "

" පාටි දෙන්න පස්සෙ බැරියෑ බං........පලයන් පලයන් ඉතින් "

මෙච්චර වෙලාම ස්ටේජ් එකේ ක්ලීනින් වැඩ බලලා කරපු මම දෙකට වෙන්න එතනින් ආවෙ ශෙනුල්ව හම්බෙන්න.......මේ පාරවත් කියන්න ඕන.....උදේ කියන්න කියලා ඉදියට බැරි උනේ මුංගෙන් කෝල් එකක් ආපු හන්දා.....පසනයටත් අත වනාගෙන එතනම තිබුන බෑග් එකත් කරට දාගෙන එලි බැස්සෙ ඇහැළ ගහ ලගට යනගමන්.....මට මතක් උනේ එදා දවසක්  ශෙනුල් මගෙ අතේ ඇහැළ මලක් හිර කරපු හැටි

ඉතින් මේ අවාරෙක උනත්  මල් පිපෙන ඍතුවක්......!


ඒක මතක් උන මගෙ මූනෙ ලා හිනා රැල්ලක් ඇදෙනකොට අතත් සාක්කුවට දාගන්නගමන් මම ඇහැළ ලගට ආවා......ඒත් එයා නෑ.....මම බලාපොරොත්තු උන රූපෙ එතන උන්නෑ......සමහරවිට පන්තියට යන්න ඇති.......ශෙනුල් ඇහැළ ගහ ලග උන්නෙ නැතිකොට මම ස්කෝලෙ කෙලවරම තියන එයාලගෙ හෝල් එකට ආවෙ එතන ඇති කියලා හිතලා උනත් එයා උන්නෑ.....යසිරු එක්ක අනිත් දෙන්නාම උන්නත් එයා විතරක් එතන හිටියෙ නෑ....මුලු පන්තිය වටේටම ඇස් ගෙනිච්ච මම යසිරුලා දිහාට හැරුනෙ එයා කෝ කියලා අහන්න

" ඒහ් මල්ලි ශෙනුල් කෝ.....මම එයාව බැලුවත් හිටියෙ නෑනෙ "

" එයා ගෙදර යනවා කියලා ගියා බං අයියෙ........අපිත් මේ යන්න කියලා හැදුවෙ "

" ගෙදර........තනියම.....ඇයි ඔයාලා ගියෙ නැත්තෙ "

" අපිත් යන්න හැදුවා එයා එක්ක........ඒත් එයා එපා කිව්ව හන්දා උන්නා.......මොනා උනත් එයාව තනියෙන් යැව්ව එකනම් මට හරි නෑ "

ආත්ම ස්පර්ශ 🌼🌼 |COMPLETE|✔️✅️Where stories live. Discover now