Medyada Aras var
Aras'ın anlattığına göre buralarda bir kuyu olması gerekti ama lanet olsun ki el fenerimin cılız ışığından bırak kuyu görmeyi bir adım ileriyi zor görüyordum. Telefon da çekmiyordu ki arayıp soruyum. Çekse de soramazdım zaten gecenin bu saatinde şehir dışında bir ormanda tek başıma ceset aradığımı duysa kim bilir ne yapardı bana. Sabah da gelemezdim ki polise gideceklerdi ve polisten önce ben merakımı gidermeliydim. Cemre olmak bunu gerektirir. Ahh! Lütfen cesetin olmadığı kuyuya düşmüş oluyum lütfenn. İğrenç kokuyordu sanırsam o pis cesetli kuyudaydım. Su seviyesi de kuyu da derin değildi biraz çabayla belki çıkardım ama şu an bacağım çok acıyordu yapamazdım.
Bir şey değdi sanki koluma gibi oldu ki ayy hayıır bir insan ya da ceset 'İMDAAAT' diye bağırmaya başladım ama gecenin bir yarısı kimse ormanda olmazdı.En kötüsü yarın polisler cesetle birlikte kuyuda beni de bulacaklardı. Düşünmeye karar verdim sakin olarak. Şimdi en kötü ne olabilirdi ki meraktan geldim derdim sonra araştırırlardı ve ilgim olmadığı için serbest bırakırlardı ayrıca Aras'ta bana şahitlik ederdi. Korkulcak çok da bir şey yokmuş.O zaman cesaretli Cemre olarak ceset beyle aynı kuyuda bir gece geçirmek zorunda kalacaktım.Hatırlamam gereken tek şey ölülerden korkmamam gerektiği çünkü onların kötü veya lanetlenmiş ruhları yok. Hiç ruhları yok, bunun için de onlara ölü diyoruz.Sakin bir şekilde saçma düşüncelerimle sabahı beklemeye başladım,o iğrenç leş kokusuyla.
