A ලෙවෙල් [18+] ⚠️️

chapter 12

හවස් වෙනකොට ලොකු අම්මලගෙ දිහාවෙනුයි,අර සලබයො දෙන්නත් ආවා..අර පොර සුදුයි ලස්සනයි ඌත්..මැචින් සලබයො දෙන්නා මොනා උනත්..!

තව තාත්තගෙ නෑයො ටිකකුත් ආවා..එතකොට අම්මලගෙ පැත්තෙන් ගම්පහ මාමයි,නැන්දයි එයාලගේ දුවලා දෙන්නයි ආවා..එක්කෙනෙක් මට නංගි වෙනවා..කෙල්ල නම් දහයෙ..අනික් කෙනා වැඩිමල්..එයා පේරාදෙණි ඇග්‍රි මැනේජ්මන්ට් එකේ..හරිම උර්තල්..

අපේ තාත්තත් එනවයි කියලා කිව්වෙ..මන් තාත්තගෙ පොටො දැකලා තිබ්බත් එහෙමයි කියලා ඇස් දෙකෙන් දැක්ක මතකයක් ඉතුරු වෙලා තිබ්බෙ නෑ..මට මගේ මතකෙ වගේම හැමදේකටම ඉන්නෙ අම්මා විතරයි කියන මතේ මම හිටියේ...

ඉතින් අද මේ වෙලාව මගේ හිතට ගෙනාවේ අමුතුම හැඟීමක්..ඒක මගේ ගෙදර මන් පිට මනුස්සයෙක් වෙලා වගේ දැනෙන හැඟීමක්..මන් තනියම..තනියමම හිටියා..මන් අඩුම ප්‍රගීත් එක්කවත් කතා කරන්න ගියේ නෑ..අම්මලා පහළට වෙලා ඉන්නකොට මන් ඔලුව රිදෙනවා කියලා උඩට ගියා..අම්මා මට බල කරන්න ආවෙත් නෑ..එයාට තේරෙන්න ඇති මන් ඉන්න තත්ත්වෙත් එක්ක මට මේක හිතෙන් සැට්ල් කරන්න අමාරුයි කියලා..

ඇත්තටම මන් අහන්නෙ ජීවිතෙට මතකයක්වත් ඉතුරු නොකරපු මනුස්සයෙක්ට ආපහු අවුරුදු ගාණකින්..අවුරුදු දහයකටත් වැඩි කාලෙකට පස්සෙ ' තාත්තා ' කියලා කියන්න පුළුවන් ද ? කාට පුළුවන් උනත් මට ඒක කරන්න හරි අමාරුයි..මගේ හිත රිදෙනවා..මට හිස්කමක් දැනුණා..ලොකු හිස්කමක්..මට තේරෙන්නෙ නැති හිස්කමක්...

මන් ඇඳගෙන හිටිය ඇඳුම් ටික ගලවලා දාලා නෝමල් බොටමකුයි,කලු අත් දිග ටීෂර්ට් එකකුයි දාගෙන එළියට ආවේ අනික් අයට හොරෙන්..ඒ එනකොටම ප්‍රගීත් අයියා මන් ඉස්සරහට ආවේ මන් බයිසිකලේ ගන්න හදනකොටමයි..