Ateş neredeyse sönmüştü..oraya diz çöküp ağlamaya başladım.!!Tam bir kız çocuğu gibi ağladım..
Ahhh!! Baba senden nefret ediyorum.Aslïnda içimden sana baba demek bile istemiyorum..
-Tamam o zman çcık git burdan.!
Ne yani beni kovuyomusun.?
-Evet.seninde istediğin bu değil mi.
Tamam pekala. Gidiyoryum..umarım o çok sevdiğin kadınla mutlu olursun.!
O an çok sinirlenmiştim.içimden orayı yağmalamak geçiyordu ama hayïr yapmadım.tabii ki de sabrım bir gün sona ericekti.!!
Odama çıkıp eşyalarımı aldım...onun haberi yokkende kasasından para aşırdım..o kadar salak mıyım ben.!Valizimi alıp aşağı indim.Teyzemin yanına gidiyordum.!
Ben teyzeme gidiyorum.! Hoşçakal.
-Beni mecbur bïrakyın evlat.!
Güldürme beni ne zman umrunda oldum ki.
-İnan bana çoğu zman.!
Sana neden inamıyım.!
Cevap vermesini beklemedim.kapıyı çarpıp arkama bakmadan o evden uzaklaştım.içinde annem olan tek bir fotoğrafım kalmıştı..
