Rain Clock

-2-

'Unutma...Yüzmeyi Bilmeyen Değil, Kendine çok güvenen boğulur...'

Günlüğüme yazdığım sözü 2 defa okuyup kapattım.Çok sıkılmış ve sözler uydurmaya başlamıştım...     Sonra bundanda sıkılıp yazdıklarımı 2 defa okumuştum.Telefonumun sessizde titremesiyle elime aldım.Ekranda 'Prenses' yazısıyla gülümsedim.Arkadaşım beni 'Kraliçe' bende 'Prenses' olarak kaydetmiştim.Hatta Prens ve Kral olmadan krallığı yöneten Kızlar grubu açmıştık.

"Efendim Prensesim..."yatağa sırt üstü uzanıp kıkırdadım.

"Kraliçem!Krallığımızda bir sorun var."dedi telaşlı çıkartmaya uğraştığı ses tonuyla.

"Sorun?Prenses lütfen açıklayın!"öfkeli gibi çıkan ses tonumu duymasıyla kıkırdadı.Boğazını temizleyince bende aynısını yaptım.

"Kraliçem!Karaokede yakışıklı alarmı çalmıştır ve gidip olay yeri incelenilmiştir.Fakat kız arkadaş alarmı çalmakta tereddüt edilmiştir."

"Anladım!Bu çok acil durum!Hemen şöyle yapın...Sorgu!" son sözcüğü bastırarak söylemiştim.

"Olamaz!Kraliçem...B-Bu çok tehlikeli!"dedi korkar gibi yaparak.

"Fakat yapacak birşey yok Prensesim.Herşey sizin için..."öper gibi ses çıkardım.

"Peki Kraliçem...İzin verirseniz-"

"Elbette.Lütfen!"telefonun kapanış sesiyle telefonu kapatıp yatağa koydum.Kalkıp esnedikten sonra perdeyi araladım.Kırmızı semşiye görmemle perdeyi kapamam bir oldu.                                                              "Kızım..."annem kapıdan bakıp içeri girdi.Kapıyı arkasından kapatıp kısık sesle "Haydi...Doğum gününü kutlayacağız."dediğinde gülümsedim.Kuzenimin doğum günü diye kıskanmıyorum elbette...   "Tamam..."hediyeyi alıp"Haydi gidelim"annemini ittirip dışarı çıkardım.Odamın kapısını kapatıp merdivenlerden indim.

*-*-*-*-*-*--*-**-*-*-*--*-*-*-*-*-*-*-*-*--*

"İyiki Doğdun...Baka!"deyip kuzenimin üstüne atladım.Sarılırken bir yandanda cimcikliyordum.              Aslında doğrusu 2-3 sene öncesine kadar kuzenime aşıktım.Fakat sonra akıllı düşünüp o kuzenim demiş ve aslında sevmediğimi kıskandığımı anlamıştım.Çok şanslı tüm herkes yanında!İşte bunu kıskanıyorum.Niye ben onun gibi popüler değilim?!                                                                                                         "Ne oldu Kuzen?Hayallere daldın..."yanağımı sıktığında öfkeyle dolup taştım."Baka!"kolunu çevirip sıktım.Annemin mutfağa gidişinden faydalanıp bunu yapmıştım.Yoksa annem olsa böyle yapsam ceza yerdim.Ve sanki hayat bana inatmış gibi annem gördü.                                                                                        "Kızım!Bırak çocuğu...Kolunu kıracaksın!"dediğinde bıraktım.Tam ceza söyleyişi yapacakken kapı çaldı.Annem kapıya gidince bu sefer tekme attım.O da saçımı çekmeye başlayınca yumruk atmaya başladım.Biz kavga ederken içeriye yabancı biri girmesiyle fırladık."Merhaba...Ben annenin işten arkadaşıyım."diyen kadına baktım.Krem rengi saçları uzun ve sonlara doğru dalgalı ve açık kahve idi.  Yanındaki genç oğlanda açık kahve ve krem karışık saçlara sahipti.Arkalarındaki oğlanın beyaz saçları ve mavi gözlerini farkettim.Tam içeri girerken gözlerimiz buluşunca onunda benim kadar şaşkın olduğu bellidi...Fakat ben şaşkınlık hariç mutluydum çünkü onu tanıyacaktım!