KALBİN SAKLADIĞI

KS ~1

     Kaderden kaçmak mümkün müydü ? veya

     Zamanı geriye alıp yaşananları değiştirebilmek ?

 Hayatta ne zaman hayallerim ve isteklerim gerçekleşecekti.Her zaman kaderin bana verdiği senaryoyu oynamak zorunda mıydım? Şu ana kadar sanırım sorunsuz şekilde oynadım ama şimdi tereddütsüzce oynamak hiç de düşünüldüğü gibi kolay değildi.

 Yaklaşık yarım saattir uyanığım ve hayatımın büyük bir bölümünü hatırlayamıyorum.Annem ve babam olduğunu söyleyen insanlar gelmişlerdi yanıma, onlarla ilgili hiçbir şey bilmiyordum. Annem beni sever miydi ,iyi anlaşır mıydık veya babam ile yakın mıydık, birbirimizi sever miydik. Bunlarla ilgili hafızamda hiçbir şey yoktu.Zaten hafızam bomboş gibiydi. Kendi suratımı bile hatırlayamıyordum.Annemin söylediğine göre 25 yaşındaydım. Kaza ya da her ne  yaşadıysam bununla ilgili hiçbir şey söylememişlerdi.

 Başıma gelenleri bilmeliydim ve hafızamı olabildiğince geri kazanmalıydım. Kim 25 yaşında olup, neredeyse ömrünün yarısını bilmeyerek yaşayabilir ki? Hiçbir şey hatırlayamadan ve hissetmeden nasıl hayat devam ederdi?

Kafamda bir sürü soru işareti vardı. Onları çözebilmem için ilk önce bu hastahanenin boş odasından çıkmam gerekiyordu. Zorlan da olsa bacaklarımı kıpırdatıp ayakta oturur hale geldim. Ne kadar süredir yatıyorsam, her yerim acıyordu. Yavaş hareketlerle lavaboya girdiğimde,aynaya bakmadan yüzümü yıkadım. Hazır olduğumda yüzümü kaldırıp aynaya baktım.

  ''Uzak dur benden Defne, istemiyorum artık seni.Benimle olman sana zarar veriyor ve ben senin zarar görmeni istemiyorum.'' 

''Ben seninle olunca asıl zarar görmüyorum beni bırakma Yağız.Sensiz olamam ben,sende bensiz.'' hem göz yaşlarımı siliyordum hemde Yağız'a gerçek hislerimi göstermeye çalışıyordum. O'ndan ayrılamazdım,beni bırakamazdı.Göz yaşlarım benden izinsiz ard arda suratımdan aşağıya kayıyordu. O'nu durdurmalıydım , ben O olmadan yaşayamazdım.

''Bitti Defne anla bunu.Bende sensiz olamam ama sen bensiz daha iyi olacaksın inan bana.'' dudaklarıma yaklaşırken bunun gerçekten de bir ayrılık olduğunu fark ettim.Dudakları dudaklarımı bulduğunda bu anın hiç bitmesini istemedim.

 Ellerimle duvara tutunduğumda, hatırladığım şeyle kafamda daha çok soru işareti olmuştu.

Yağız kimdi ve biz neden ayrılmıştık ? Lavabodan çıkıp yatağıma uzandığımda hafızamı zorlayıp daha çok şey hatırlamaya çalıştım. Ama pek yararı olmamıştı.

 Odanın sessizliğini kapı sesi bozduğunda. Kafamı kapıya çevirdim.Uzun boylu ellilerinde olan bir doktor gülümseyerek bana bakıyordu.

''Gülümseyecek bir durum mu var doktor? Hafızamı kaybetmem size komik mi geliyor.'' Sinirlerim iyice bozulmuştu.Konuşurken kendimi kaybetmiştim.Utanarak  gözlerimi kucağımdaki ellerime indirdim.

 ''Anlıyorum sizi Defne Hanım,hafızanızı kaybetmeniz sinirlerinizi etkilemiş ama ben size bugün taburcu olabilirsiniz demek için gelmiştim.''

 Anında gözlerimi doktora çevirdiğimde.Durmadan kendime sorduğum soruyu sordum.

''Neden hafızamı kaybettim.Nasıl bir kaza geçirdim.''

''Bununla ilgili bir açıklama yapamam ama size diyebileceğim tek şey hafızanızı fazla zorlamamanız ve mümkünse hatırlamaya çalışmamanız.İzninizle geçmiş olsun.''  Bir şey dememe izin vermeden çıkmıştı odadan.