Hayat bazen cok karışıktır diyilmi.. Her kafadan ayrı bir ses çıkar.. Herkez gereksiz konular üstünde durur.. Hicdurmadan, hicdurmadan konuşurlar.. Bazen hemen yuzune vurur bazen arkandan konuşurlar hemde.. Yuzunue vurduklarinda kalbin sizlar, gereksiz bir acı hissedersin, susup odanin bir köşesine gecip aglamak, bunu istersin iste.. Çünkü yuzune vurduklari şey cok acitir.. Herneyse gelelim benim hikayeme New York'un herzaman hayallerin gerceklestigi yer olarak soylerler oysa oraya gittigimde butun hayallerim yıkıldı New York un her yerde buyuk binalar, gökdelenlerin oldugu biyer oldugu bilinir ama ben.. Sadece sokaklarda yaşadım, bir is bulup ünlü olma çabası ile sokaklarda gezindim. Eskiden olan ailemi duşledim. Ailemle birlikte gittigim arabada olan kazada sadece ben saga çıkmıştım, annem, babam ve küçük kardeşim hepsi o kazada ölmüstü. Hepsi bir şoförü suçuydu, sarhoş yollara çıkmış bize carpmisti ve biz ucurumdan yuvarlanmistik. Ne şans ti aslinda kötü şans butun herkez ölmüş ben cocuk bakim evlerinden birine yollanmistim. Beni evlatlik alan bir aile bana bakmış ama ailenin babasi bana hep sövüp vurmustu, bende o evden kactim sadece birkac gun kaldigim yuvamdan aslinda oraya yuva denemezdi, orasi cehennemdi. Şimdi ise yollarda ve sokak aralarinda yaşıyorum artik benim yuvam orasi.. Sesizce bir şarkı mirildanirken yerdeki metel kutuya tekme attım metal kutu sekip bir kutunun yaninda durdu. Yanina gitmedim bile yoluma devam edip yaşadığım çöplüğüne doğru yürüdüm. Karışık sokaklara bu saatte çıkmak aptallikti sadece hirsizlik yapabilirdim ama ben oyle biri diyildim ama, paraya ihtiyacim vardı ve sadece deneyecektim yoldan gecen bir kadına gözümü kestirdim ve kosarak çantasını kaptim kadin ne oldugunu anlamadan ara sokaklardan birine girmis yasadigim copluge dogru kosmaya devam etmiştim. Evim denen yere varinca kucuk yatagima yattim ve cantayi karistirmaya basladim. Kendimi kotu hissediyordum ilk kez boyle birseyyapmisitim. Ne de olsa zengin bir aileden geliyordum bunu yapmaya ihtiyac duymazdim ama Babamın şirketi batmisti. Sadece azcik paramis kalmis evimizi satip kirada kucuk biyer almistik. Kadinin çantasını karistirip cuzdanini buldum icinden birkac yüzlük ve bozuk para çıkmıştı, bu bana birkac hafta yeterdi. Belkide ise girmeliydim ,ama is bulmak cok zordu denemistim hatta kiralik katil bile olabilirdim ama kanı dahi gorunce korkardim... Yani yapicak tek şey bir markette yada oyle bi yerde çalışmaktı. "Herneyse yarin iş ararim " diye kafamı sert yastığa koyup gozlerimi kapattip dakikalar sonra kisik bir sesle horlamaya basladim. Sabah ilk kez duydugum bir alarm la gozlerim actim . Kocaman bir odadaydim. Yumuşak bir yatakta yatitordum .. yanimdaki alarm dumesine bastim. Şaşkın bir ifade ile ipek ortuden kurtulup yataktan kalktim. Eskiden ustumde olan yirtik kiyafetler gitmis yerine gayet duzenli ve resmi bir takım almisti. Kapıya yoneldim ve kapiyi actim . Karşıma kocaman bir kolidor cikmisti kolidoru yururken tam karsimdaki odadan annemin eskiden yaptigi kreplerin kokusunu duyar gibi oldum sonra odaya yoneldim ve karsimdakini gorunce şaşırdım. Karsimda tanimadigim bir adam vardi bana bakip "gunaydin tatlım" dedi ilk biraz garipsedim benim kiza benzer bir halim yoktu ve bu adamda kimdi. "buyur otur" sandalyeyi cekiti ve nazikce beni sandalyeye oturtup onume iki tane krep koydu . Saskinliktan sadece kekeleyerek "ben nerdeyim" diyebilmistim..
Devamı Hemen Geliyor..
