Dünkü olaydan sonra bu sefer sıpamın yanında yatıyorum. Canı nereyi isterse gidip orda yatiyor. Misal,benim yanim,ayak dibi,bacagimin üstü ya da simdiki gibi yanima yatsin diye koydugum minderde :) bugün aslında asagi indirmistik oraya alissin diye buyuyunce orada kalacak cunki. Amma velakin poni'yi koyduğumuz zaman yerine,başlıyor ağlamaya. Bekleyelim susar diyoruz ama havlamiyorda sadece icli icli agliyor. Cok bariz korkuyor. Dayanamiyoruz,ki o haline yurek dayanmaz aliyoruz geri disarda takiliyoruz. İlk baslarda poni'mi gorunce tislayan yavru kediler simdi yanina rahatca gelebiliyorlar. Akşam saat 9:30'a kadar yanindaydim. Yerine koydum kapiyi kapadim ve ne yapacak diye gozlemlemeye basladim. Basladi sıpa ciyak ciyak aglamaya dayanamiyorum da... Ama bulmus cikacak bir yer biz oranin acik oldugunu fark etmemisiz. Cikti ordan ama hala agliyor. Ne zaman ki beni gordu aglsmasi hafifledi. Aldim kucagima öptüm,okşadım... Gel gelelim yine ayrilik vakti geldi eve girecegim,annem bir yandan cagirdi,babam oteki yandan. Babama anlattim olayi dedim cikiyor geri geliyom ben dedi indi asagi gormedigimiz o yeri kapattik taslarla. Poni de uyuyordu. Yerine goturdum direk yatti,kapattik kapiyi sesi cikmamisti bir sure biraz bekledik babamla,dedik gidelim şükür ağlamıyor. Eve gittik bir en fazla 10 dk sonra basladi aglamaya... Susar diyoruz ama yok. Ciktigi yerden cikamadigi icin ayri bir agliyor karanlik bir yandan yalniz olmasi ise ışık olsa dahi aglamaktan vaz gecmeyecegi bir durum. Eninde sonunda karsi taraftaki kadin:Baska yere baglasaniza ne bicim havliyor uyuyamiyoruz yazik" vs... Ben zaten dayanamiyorum aglamasina ki orada karanlikta yapayalniz kalmasi icimi parcaladi adeta. Agladim bende... Bos bos agladim... Sagolsun kadin bizi tekrar sikayet edince dedim iceri alalim. Aldik geri. Bahceye kosa kosa gittim bir yandan sesleniyorum geldigimizi anlasin diye aglamasi ayni siddetle olmasada devam ediyordu icli icli aglamaya... :/ girdik kömürlüge (kömürlük olmasına aldanmayin ismini öyle koymuslar iceriyi temizledim ben :D kotü bir espri patlatacaktim ama ucmaya gerek yok simdi :D)
Oglusumu cagriyorum bakiyorum yok. Sesi yan komurlukten geliyor,duvarlarda delik mi desem oyuk mu desem ne desem ondan vardi iste. Girmis oraya,orayı çıkış sanmış muhtemel firladim diger komurluge,kapinin agzinda aglayarak bekliyordu kapiyi actigim gibi disari firladi,gorseniz nasil kuyruk salliyor agliyor,cok korkmus oglusum. Bir daha koyar miyim o lanet yere ben oglumu?!. Eve geldik tekrar,hareket etmiyor bakamiyor,bildigin kopegini karanlikta saldirganlastirmaya calisan canilerden sandim kendimi. Gozlerindeki korkuyu ablamlar gördü. Bakamadim ben,sadece kucagima alip öpüp sarıldım. Oglusum yine yer degistirdi benim yanimda ama bacagima koymus kafayi oyle yatiyor :) o resmini koydum buraya. Bu arada saat 03:08. Oglusum da dahil diger ev halkinin hepsi uyuyor. Hepsi uzulmustu oglusumun bu haline... Artik uzulmeye gerek yok yeteri kadar buyuyene kadar bahceye gitmek yok ogluma... Benim yanimda kalacak... İnşallah...
Suanda da rüya görüyor galiba bir kıpırtı var. Resimde göremesenizde. :)
