My missing piece ft. Rein van Duivenboden

Weird messages

'En hoe vind je het tot nu toe?' vraagt Rein
"Het gaat wel"
Ik staar naar de grond
'Je mist ze hé?'
Ik voel een druppel langzaam over mijn gezicht rollen
Ben ik nou aan het huilen?
'Shit het regent' roept Rein
Ik hoor dat het begint te onweren
Dan voel ik dat ik word opgetild. 'REIN WAT DOE JE'
Hij giechelt terwijl we naar een schuilplaats rennen.
Even lijkt het alsof er een meisje heel boos onze kant op kijkt, maar als ik omkijk is ze weg.
Moet ik dit tegen hem vertellen?
Nee straks denkt hij dat ik gek ben...
Hij zet me weer neer en ik zie dat de regendruppels langzaam van zijn hoofd druppelen.
'Gaat het wel je kijkt alsof je net een spook hebt gezien?'
"Euhm... Ik ben okay. Ik ben gewoon moe"
Hij pakt mijn kin vast en tilt mijn hoofd omhoog, zodat ik hem recht in zijn ogen aankijk.
'Ik weet dat je me nog niet eens een halve dag kent, maar je kan me alles vertellen' zegt Rein bezorgd.
Het enige wat ik uit kan brengen is een zachte 'ja'
'Ik ga denk ik maar naar huis. Ik voel me niet zo goed'
"Ik loop wel met je mee"
We liepen in stilte naar huis. Maar het was geen ongemakkelijke stilte.
Ik voelde me zo veilig bij hem. Ik voel z'n arm om me heen.
'Dank je'
"Geen probleem" Hij glimlacht en loopt dan weg.
Ik draaide de sleutel om en liep naar binnen
'IK BEN WEER THUIS'
"Hoe was het?" vraagt m'n moeder
'Het was wel leuk'
"Gelukkig, ga je maar omkleden je bent helemaal doorweekt"
Ik loop naar boven en droog mijn haar af
Dan pak ik een sweater en joggingsbroek en kleed me om.
Ik plof neer op m'n bed 'pff eindelijk rust'
*bliep bliep*
'Ugh' Ik pak mijn telefoon en lees dan het berichtje.
Onbekend
Ik zag jullie wel, Rein en jij.
Ik zou maar stoppen als je maar één woord over
mij zegt gaat hij eraan.
Ik tril van angst. Wat moet ik doen? Ik ben hier amper een dag.
Waarom ik?...