Sabah annemin sesiyle uyandım."Ural geldi seni bekliyor."dedi.Üstüme ince askılı toz pembe bir elbise giydim.Saçlarımı ördüm.Akşamdan kalma göz altı kızarıklıklarımı kapattım.Çantamı alıp aşağıya indim.Ural önce beni süzdü sonra da "Bir daha bu kadar çok bekletmesen iyi olur."dedi. Ben karşışık vermez isem olmayacağı için hemen "Emredersiniz." dedim.Sinirle bana döndü,kasılmış gibiydi.Bende üstelemeyip arabaya bindim.Arabada hiç konuşmadık.Uzun bir arayıştan sonra istediğimiz tür evi bulduk.Dublex geniş bahçeli bir evdi.Doğrusu ne kadar verdiğini bilmiyordum.Sormakta istemedim,içimden gelmedi yani.Bir süre sonra bir lokantaya geldik.Fazla pahalı görünüyordu.Siparişleri verip beklemeye başladık.Canım çok sıkılmıştı ve artık konuşmak istiyordum.
"Soyadın ne ?"dedim.
"Demir"dedi ve devam etti
"Kaç yaşındasın?"
"18"dedim "Sen?"
"20"dedi.Sonra siparişlerimiz geldi.Yemek bitene kadar hiç konuşmadık.En son hesap beklerken söze giriştim;
"Neden bizi evlendiriyorlar?"dedim.Başını kaldırıp bana baktı.
"Önce mürüvetimi,sonrada torununu görmek istiyormuş."dedi.Ağzımdaki suyu püskürterek "NE?"dedim.Ve devam ettim"Torun mu?" ben bunları söylerken Ural kıkırdadı.
"Ne oldu? Korktunmu?"dedi.Çocuktan korktumu anlamıştı ama istikrarlı bir şekilde
"Hayır korkmuyorum."dedim.O ise bana
"Bir haftaya kalmaz öğrenicem korkup korkmadığını." dedi.Ne demek istediğini anlamıştım.İlk geceden bahsediyordu.Utançtan kıpkırmızı olmuştum.En sonunda garson geldi.Hesabı ödeyip çıktık.Daha doğrusu Ural ödemişti. Arabada hiç konuşmadık. Beni eve bıraktı.Tam arabadan çıkarken
"Yarın seni alırım."dedi. Onaylarcasına kafamı salladım.Ve eve girdim.
