Karanlık Sokağımı Aydınlatan Güneşimdin

80 5 0
                                    

Sen sevmeyi bilmezsin. Belki ben ölürsem srn yaşarsın. Belki iki kuruşluk kefenle koyarsınız beni toprağa. Belki kalbim kalır o sokakta. Bu gece herşey var. Bir tek sen yoksun. Hiç olmayacaksında. Seni o karanlık gece güneşinde öyle sevmişim ki diğer yarım bitmiş. Sol yanım kalmamış. Ezandan sonra okunan ismim seladan sonra okunur artık. Hersey gibi bende biterim. Çok değil biraz sevebilseydin keşke. Keşkelere gerek bırakmasaydın belkide şimdi mutlu olurduk. Ağlamak yerine mutlu olurduk.. Nuye bıraktın ki böylesine seven birisini ? Sen sevemezsin. Sen bilemezsin sevmeyi. Aşka öğrenemeyecek kadarsın sen. Unut diyene kolaydı sevmek. Bir derdin olup olmadığını sorarlar. Yok bişeyim dersin ama inanmazlar. Israr ederler anlatman için. Anlatırsın siktir et derler. Gerçekten söylendiği kadar mı boşvermek ? Bilmiyorum. Anlayan olurmu derdimi ? Onuda bilmiyorum çünkü benim ruhumu, sol yanımı, ciğerlerimi bitiren bir kadın varken sildim onları. Ben herşeyimi kaybettim. Hayatımı. Seni. Dostlarımı. Aklına gelebilecek herşeyi kaybettim işte. Yaşamakla ölmek arasında gidip gelenler hep dört duvar içinde kalanlardı. Pek ya ben ? Ben seni sevmek, sevilmemek. Ölmek ve yaşamak. Nefes almak ve nefes almamak kadar yaşadım. Sen varken seni severek durdum. Gittiğin gün sevilmediğimi hissettirdin. Sen varken nefes alabiliyordum. Sen gidince nefes alamaz oldum. Belkide sol yanımla beraber tüm bedenimde çürüdü. Ben sevmeyi, yazmayı, ağlamayı bilirim gönlümün güzeli...

Bir Akşam GüneşiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin