HİRA

ilk Karşılaşma

Böyle robot gibi dolanarak hiç bir yere varamam. Bir yerden başlamam lazım yaşamaya dedi Hira. Tüm cesaretini topladı ve çatı katından ilk kez dışarı adımını attı. Gıcırdayan ahşap merdivenlerden indi tedirgin adımlarla. Ve bir koridora çıktı. Şimdilik sessiz görünüyordu ortalık. Uzun koridorun sonunda sağa dönmesiyle onunla göz göze geldi. En azından Hiraya göre. Korkudan bir anda çatı katına doğru depara kalkıyordu ki yolun kenarındaki demir heykellerden birine takıldı düştü. Elleriyle kapattığı yüzünü korkuyla ortaya çıkardı parmaklarının arasından. Bunca hengameye karşın kız hiç bir şey olmamış gibi yoluna devam ediyordu. Evet onu görmemişti. Bu arada demirden melek heykelinin elinde tuttuğu ince ok Hira'nın parmağına saplanmıştı. Dehşet içinde eline baktı panikledi. Sonra durdu. Canı acımıyordu. Hiç kan da yoktu. Hira oku tuttu ve yavaşça çıkardı parmağından. Hiç bir şey olmamıştı. Yüzünde ki korkulu ifade dışında biraz önce yaşananlardan tek bir iz bile yoktu. Ayağa kalktı. Sen bir hayaletsin dedi. Canın yanmaz kimse seni görmez kimse duymaz. Kimdi o nerden geldi kendisi hakkında hiç bir şey bilmiyordu. Onun dışında her şey zihnindeydi, okumak, yemek yemek gibi iç güdüsel şeyler zaten vardı ve bir hayalet nasıl olur onu bile biliyordu. Kafasında ki bu düşüncelere dalmıştı Hira ne kadar yürüdüğünün farkında değildi. Ileride büyük bir tuvalet gördü. Iceri girdi. Bir kaç kız vardı ama nasılsa onu görmüyorlardı. Iyice yaklaştı ve dinledi. Biri sarışın bir kız diğeri kumral uzun saçlıydı içinde ne olduğunu bilmediği bir enstrüman çantası vardı omzunda. Bu aksam ki provaya gelemeyecek olan bir arkadaşlarından söz ediyorlardı. Keman çalan bir arkadaş. Konuştuklarına göre önemli bir provaydı bu. Hira bunları dinlerken bir anda aynada gördü yüzünü. Yine korkuyla yüzünü kapattı elleriyle küçük bir çocuk gibi. Yine yavaşça açtı parmaklarını. Kimse aynadaki yansımasını görmüyordu. Oysa ki izlediği filmlerde hayaletler ayna da görünmezdi hiç. Ama ben görüyorum dedi kendimi neden onlar görmüyor? Durdu. Derin bir nefes aldı. Akciğerlerine ulaşmadan havaya tekrar karışan bir nefes.
Bu günlük aksiyon yeter bayan Casper dedi kendine kendine. Geldiği yoldan koşarak çıktı odasına. Ve uyandığında her şeyin düzelmiş olması umuduyla kapadı gözlerini.