ZORAKİ EVLİLİK

3.Bölüm

( multimedyada masal)  Tutan kişiye Baktığımda ayazdı ne hakla kolumu tutabilir hemen kolumu çekip tokat bastım direk çantamı aldığım gibi evden çıktım ayaza Söve Söve gidiyordum en sevdiğim yere.

Ayazın agzından:
Ben birşey yapmadığım halde tokat attıyo alt tarafı kolunu tutum niye sinirlendiki bu kız deli ben bunla nasıl başa çıkıcak off allahım off. 

Adanın agzından:
Tek başıma uçurum kenarında oturuyordum hem manzarayı izliyordum hemde düşünüyordum Ayaz kolumu tutunca sinirlenip çıktım peki niye yaptım bende bilmiyorum aşık olmadığım kesin peki niye böyle davrandım çocugunda kalbini kırdım 1.dk yhaa noluyo ben niye ayazı önemsiyorum banane ondan birden ağlamaya başladım babam bunu bana nasıl yapardı ben daha 18 yaşındayım tmm haklı artık evlenmem gerekir ama zoraki evlilik değil aklıma o sırada geçmiş geldi babamla parkta vakitlerimiz
                          Geçmiş
Babam bugün beni parka götürecekti çok mutluyum ardayı görecektim çok iyi arkadaş olduk her gün parkta oynarız babama baktığımda telefonla konuşuyordu konuşması bitince
- Babişto noydu didmiyomuyuz diye sormuştum
- Hayır melek kızım gidicez tabiki hadi sen ayakkabını giyin geliyorum Ben. Demişti koşarak zar zor giymiştim babamda gelip evden çıktık babamın elini tutup parka doğru gidiyorduk tabi ben Zıplaya Zıplaya gidiyodum parka vardığımızda babamın elini bırakıp koşarak arda'nın yanına gittim birlikte kumdan kale yaptık akşama kadar oyun oynadık ben üzgününce :-(
- Bey didiyoyum bu şehiyden Babiştom ev tutmuş istanbuyda.demiştim arda ağlamaya başladı ben göz yaşlarını sildim daha çok ağlamaya başladı arda ağlıyınca bende ağladım yarım saat sonra ağlamamız durunca ben ardaya sarılıp veda ettim hiç istemezdim gitmeyi izmirde havasını parkını bırakıp gitmek istemezdim ama malesef babamı dinlemek zorundaydım koşarak babamın yanına gittim eve gitmiştik yarın saat 12:30 da yola çıktık ve istanbula vardığımızda büyüdüğümü yeni anladım.                        şimdiki zaman:
İşte ardayı hiç unutmadım ardaya asla aşık değildim ama kardeşim gibiydi tam düşüncelerimi bırakıyodum ki biri yanıma oturana kadar yana baktığımda ayazdı hiç birşey demedim kucağındada masal vardı umursamadan manzarayı izledim birden omzuma bir el hissedip irkildim hemen arkama baktığımda ardaydı o nasıl buldu beni
- a- arda sensin değilmi.
Gülümsedi başını salladı hemen sarıldım ikimizde sarılıyorduk ayazla ve masal bana anlamsız bakıyorlardı hemen sarılmayı bırakıp ardaya baktım
- Bakma bana öyle çok özledim seni sen gittikten sonra hiç dışarıya çıkmadım her gün kendime kızdım hergün ağladım kendime hergün sorup durdum bende İstanbula gidicem diye bir bakmışımki İstanbuldayım demişti üzüldüm ardaya bırakıp gitmiştim hergün zaten. Bende ağlamıştım
-bende üzüldüm hergün düşündüm iyki burdasın arda dedim
- Arda gel bir kafeye oturdum konuşalım aa bu arada tanıştırayım nişanlım Ayaz kardeşim masal
Ardanın Agzından:
Şaşırdım nasıl olurdu nişanlımıydı ama nasıl olur tam birşey dicekken....