Twisted

Proloog

Met een opgewonden tred leidde de professor haar collega tevens man aan de hand. 'Hou je ogen gesloten,' fluisterde ze. 'Niet valsspelen!' 'Wat doe je toch moeilijk, Suzanne? Ik weet toch -' 'Ssh!' Ze scande haar pasje, tikte het wachtwoord in en de deur ging langzaam open. De lichten in het lab gingen flikkerend aan. 'Bijna.' Ze tikte zachtjes op het glas van de vitrine in de muur. Onmiddellijk begonnen de wezens die zich daarin bevonden hysterisch rond te fladderen. 'Nu mag je kijken.' Ze trok zijn handen van zijn ogen. 'Het is ons gelukt, Herman.' Vol gefascineerde afschuw staarde hij naar de curieuze diertjes achter de ruit. Niet zelden botsten ze tegen elkaar en de ruit. 'Het is ons gelukt,' zei hij terug. 'Kijk nou toch. Ze doen het. Ze werken. Kijk ze eens flapperen met die vleugeltjes.' Gloeiend van trots pakte hij de handen van zijn echtgenote vast, die liefdevol naar hem keek. 'De Mus drosophilidae is hun wetenschappelijke naam,' concludeerde de vrouw. 'Maar ik denk dat de beste naam "Fruitmuisje" is.' De man grinnikte. 'We staan aan het begin van een revolutie, liefste.' Exact tegelijk keken ze weer naar de broedkast, alwaar het een drukte van belang was. 'Morgen, als het team terugkomt, laten we ze het zien. Maar nu is het onze triomf.' Een tijdjelang bestudeerden ze stilzwijgend hun bijna onwerkelijke innovatie. Daarna liepen ze hand in hand weg uit hun laboratorium.

[to be continued]