«Ρεβέκκα... γρήγορα πήγαινε να πάρεις παραγγελία από το τραπέζι 6 και μην χαζομεράς στο κινητό.»
«Okay θεία» είπα στην θεία μου και πήγα στο τραπέζι που μου είπε. Δεν το περίμενα αυτό, εκεί καθόταν ένας πολύ όμορφος και γοητευτικός νεαρός μάλλον θα είναι στην ηλικία μου, άξιζε που άφησα το κινητό μου.
«Γεια σας τι θα θέλατε?» του είπα και αυτός με κοίταξε αφού ήταν απορροφημένος στο κινητό του. Έχει κάτι ματάρες... OMG
«Τι μου προτείνεις?» είπε και με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω κάπως παράξενα. Αυτό που παρατήρησα καθώς μου μιλούσε είδα ότι τα χέρια του έτρεμαν ελαφρά και στα μπράτσα του υπήρχαν μικρές μελανιές, δεν έδωσα σημασία και του απάντησα.
«Ohh... εμμ. Έχουμε φρέσκο χυμό, ωραίο καφέ, επίσης έχουμε και φρέσκα μπισκότα τα οποία τα έφτιαξα εγώ. Αν θέλετε μπορώ να σας φέρω το μενού μας.»
«Όχι δεν θέλω μενού με κάλυψες. Θέλω να δοκιμάσω από τα φρέσκα μπισκότα σου και ένα χυμό πορτοκάλι.»
«Οκ. Σε λίγο θα σας τα φέρω.» είπα χαμογελώντας του και μου ανταπέδωσε. Το χαμόγελο του είναι μαγευτικό. Πήγα έδωσα την παραγγελία και περίμενα σκεφτική. Δεν ξέρω αλλά κάτι δεν μου κολλάει στην συμπεριφορά του. Φαίνετε γλυκός και είναι απίστευτα όμορφος αλλά δεν ξέρω, ο τρόπος που με κοιτάει είναι παράξενος. Όταν του πείρα την παραγγελία του μου χαμογέλασε και του ανταπέδωσα, καθώς πήγα να φύγω με σταμάτησε πιάνοντας με από τον καρπό.
«Θέλετε κάτι άλλο?»
«Σε παρακαλώ μην μου μιλάς στον πληθυντικό ήμαστε στην ίδια ηλικία. Και ναι θέλω το τηλέφωνο σου.»
«Εμμ... δεν σε γνωρίζω για να σου το δώσω.»
«Ε τότε να μου το δώσεις για να γνωριστούμε.» τότε είδα την θεία μου να μου κάνει νόημα να πάω κοντά τις.
«Συγνώμη αλλά δεν μπορώ πρέπει να φύγω... δηλαδή κάτι με θέλουν.» είπα κι του έδηξα την θεία μου.
«Οκ δεν πειράζει, να σε ρωτήσω κάτι πριν φύγεις?»
«Ναι.»
«Πιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα?» τον κοίταξα παραξενεμένη αλλά του απάντησα.
«Το μαύρο.»
«Οκ.» μου είπε και έφυγα. Γιατί ήθελε να μάθει τι χρώμα μου αρέσει? Λες να είναι κανένας τρελός και μου στείλει κανένα μπουκέτο λουλούδια ή κάτι σε μαύρο χρώμα? Σκέφτηκα και γέλασα καθώς πλησίαζα την θεία μου. Ευτυχώς δεν ξέρει που μένω και δεν του είπα ούτε το όνομα ούτε το κινητό μου. Η θεία μου είπε να πάω πίσω στην κουζίνα να πλύνω τα πιάτα επειδή η κοπέλα που είναι το καθήκον τις έλειπε. Τελείωσα και με το τελευταίο πιάτο, χαιρέτησα την θεία μου και πήγα σπίτι. Για κάποιο ανεξήγητο λόγω ένιωθα κάποιον να με παρακολουθεί αλλά όταν γύριζα να κοιτάξω πίσω μου δεν ήταν κανείς, μάλλον είμαι αρκετά κουρασμένη που φαντάζομε και ακούω πράγματα. Ήταν 17:30 το απόγευμα και σκέφτηκα να χαλαρώσω λίγο ξαπλώνοντας στον καναπέ μου και βλέποντας τηλεόραση με αποτέλεσμα να με πάρει ο ύπνος.
Δεν σας συστήθηκα ονομάζομαι Ρεβέκκα Παπαγιάννη, είμαι 26 χρονών, σπούδασα φιλολογία αλλά δουλεύω στην καφετέρια τις θείας μου η οποία είναι 10 λεπτά περπάτημα από το σπίτι μου. Το σπίτι που μένω ήταν τις γιαγιάς μου, πριν πεθάνει μου το έδωσε επειδή είμαι η μόνη εγγονή που είχε. Οι γονείς μου λείπουν 2 μήνες στην Αγγλία για δουλείες . Έχω ξανθά μαλλιά, γαλάζια μάτια και μέτριο ύψος.
Γεια σας, πως σας φάνηκε η καινούργια μου ιστορία? Είναι λίγο βαρετή το ξέρω αλλά στα επόμενα θα βάλω τα δυνατά μου. Είναι η δεύτερη ιστορία που γράφω ελπίζω να σας αρέσει.
Ψηφήστε και σχολιάστε αν σας άρεσε.
With love Styliani. <3 <3 <3
YOU ARE READING
Black Roses.
Short StoryΗ Ρεβέκκα είναι μια 26χρονη κοπέλα που δουλεύει στην καφετέρια τις θείας τις, μένει στο σπίτι που έμενε η γιαγιά τις η οποία δεν ζει. Σπούδασε φιλολογία αλλά περιμένει να την διορίσουν σε κάποιο σχολείο. Η ζωή της είναι φυσιολογική μέχρι που βρίσκει...
