Black Roses.

Κεφάλαιο 2

Την επόμενη μέρα έπρεπε να πάω πιο γρήγορα στην δουλεία γιατί η θεία μου είχε κάποιες δουλείες στην τράπεζα. Φόρεσα το αγαπημένο μου μαύρο σορτσάκι, την άσπρη μου μπλούζα και τα άσπρα σταράκια μου. Πήρα τα κλειδιά μου, το κινητό και την τσάντα μου. Μετά από 10 λεπτά περπάτημα έφτασα καλημέρισα την θεία μου και έφυγε βιαστικά. Άρχισαν να έρχονται πελάτες, άραγε θα έρθει εκείνος ο κούκλος -κάπως περίεργος- τύπος? Σκέφτηκα και χωρίς να το καταλάβω με χαιρετούσε. Ήρθε, ήρθε.!!! Δεν ξέρω γιατί ενθουσιάστηκα, έδιωξα όλες μου τις σκέψεις και πήγα να του πάρω παραγγελία.

- Γεια σου Ρεβέκκα.

- Πως ξέρεις το όνομα μου?

- Το έγραφε στην απόδειξη που μου έφερες χθες για να πληρώσω. Ωχχ τι ηλίθια που είμαι.

- Ohh... ναι το ξέχασα. Τι θα ήθελες να σου φέρω?

- Τα ίδια με χθες.

- Δεν ξέρω αν έχουμε μπισκότα αλλά θα κοιτάξω.

- Δεν πειράζει φέρε μου μόνο τον χυμό.

- Οκ 1 λεπτό και έρχεται.

Του πήγα τον χυμό και συνέχισα την δουλεία μου. Τον έβλεπα που παρακολουθούσε την κάθε μου κίνηση. Σε κάποια φάση δεν άντεξα άλλο και τον πλησίασα, ήμουν εκνευρισμένη μαζί του. Τι θέλει και με κοιτά συνέχεια.

- Θέλεις κάτι άλλο? Τον ρώτησα ψύχραιμα

- Εμμ... όχι ευχαριστώ.

- Ωραία σταμάτα να παρακολουθείς την κάθε μου κίνηση? Του είπα εκνευρισμένα

- Δεν παρακολουθώ τις κινήσεις σου. είπε αθώα και ήπιε από τον χυμό του ο οποίος έλειψε.

- Οκ συγνώμη, μπορώ να το πάρω αυτό?

- Ναι ευχαριστώ.

Όταν γύρισα από την κουζίνα επειδή μάζεψα κι άλλα άδεια ποτήρια και γενικά ότι είχε άδειο σε τραπέζια, είχε φύγει. Τουλάχιστον τώρα μπορώ να δουλέψω με την ησυχία μου. Η ώρες πέρασαν και σχόλασα. Καθώς πλησίαζα προς το σπίτι μου είδα κάτι έξω από την πόρτα μου, What is that? Σκέφτηκα και άρχισα να πλησιάζω προς τα εκεί. Μοιάζει με μαύρο λουλούδι και όσο πλησίαζα κατάλαβα ότι ήταν ένα μαύρο τριαντάφυλλο. Παραξενεύτηκα επειδή είναι σπάνιο να βρεις μαύρο τριαντάφυλλο, το έπιασα και το επεξεργάστηκα, είναι από τα αγαπημένα μου λουλούδια και είναι και στο χρώμα που μου αρέσει. Ποιος το άφησε εδώ? Από όσο ξέρω δεν έχει κάποια γειτόνισσα μου. Μπήκα σπίτι και το έβαλα σε ένα βάζο με λίγο νερό. Έκανα ένα χαλαρωτικό μπάνιο και ξάπλωσα να κοιμηθώ αλλά δεν τα κατάφερα. Σκεφτόμουν ποιος μπορεί να μου άφησε αυτό το λουλούδι. Ξέρω ότι τα μαύρα τριαντάφυλλα παράγονται σε ένα χωριουδάκι στην Τουρκία και είναι πολύ σπάνια να τα βρεις. Συμβολίζουν την ελπίδα, το πάθος και το μυστήριο. Μήπως είναι εκείνος ο παράξενος – κούκλος τύπος από την καφετέρια, είναι ο μόνος που με ρώτησε πιο είναι το αγαπημένο μου χρώμα αλλά δεν ξέρει που μένω οπότε μπορεί να είναι κάποιος άλλος. Μετά από πολύ σκέψη κοιμήθηκα.

Γεια σας κορίτσια, τι κάνετε? Καλό μήνα.

Θέλω να μου πείτε αν θέλετε να συνεχίσω αυτήν την ιστορία. Συγνώμη που είναι μικρό αλλά δεν είχα και πολύ έμπνευση, ειδικά με αυτή την ζέστη, δεν βοηθά.

Ψηφήστε/ σχολιάστε αν σας άρεσε.

With love Styliani. xoxoxoxo