LEMONADE

2

Arkadaşlar bu benim ilk hikayem. Kardeşim gibi gördüğüm Aylinzbnk ile yazıyoruz. Bu bölümü o yazdı. Umarım beğenirsiniz. Sınır 3 vote. Yorumlarınızı bekliyorum.
Elindeki kahveyi kendi elime aldığımda sıcak kahve beni ürpertmişti. Şaşkınlığımdan hala ağzım hafif aralıktı ve göz temasımı kesemiyordum. Bizim eve gelmişti? Nasıl? Evimizi nasıl buldu ki? Tamam, okulda popülerdik ve neredeyse herkes verdiğimiz partilerden evimizin yerini bilirdi. Asıl soru buraya niye geldiğiydi.

"Harry?" Uzun süredir konuşmadığımdan sesim biraz kısık çıkmıştı.

"Hayal görmüyorsun Brooklyn. Karşında tüm muhteşemliğiyle Harry Styles duruyor. Şimdi içeri geçebilir miyim?" Kendisini överken bir yandan alaylı konuşsa da, yüzündeki ciddi ifade beni korkutuyordu. Nasıl ciddi görünüp alayla konuşuyordu ki? Belki de kendine 'muhteşem' derken ciddiydi. Başımı iki yana sallayıp saçma düşüncelerimi beynimin en ücra köşesine attım.

Ona olan yaptığım saygısızlık hala aklımdaydı. Bu yüzden onu red etmedim ve kapının önünden çekildim. İçeriye geçti ve direk olarak salona ilerledi. O salona girdiği sırada, Scarlett'ın sesini duydum.

"Oh şükürler olsun Bo bana şu kumandayı uzatsana! Supernatural başlayacak benim yakışıklılarımı izlemem- Harry? Tamam ben odamda izlerim-görüşürüz" hızlıca kelimeleri ağzında geveledikten sonra yayıldığı koltuktan -istemeyerek- kalktı. Hızlı adımlarla salondan çıktığında ben ne olduğunu anlayamamıştım bile. Harry kıkırdayarak Scarlett'ın kalktığı yere oturdu. Bende karşısındaki koltuğa geçtim. Televizyondaki reklama odaklanmayı planlıyordum ama onun sözleri planımı alt üst etti.

"Ben özür dilemek için geldim Brooklyn. O gün o limonataya nane koyduğum için. Aklım karışmış olmalı" dediğinde şaşkınlıkla büyüyen gözlerimi ona çevirdim. Şaka yapıyor olmalıydı?

"Kameralar nerede Styles? Seni affederek rezil olmak istemiyorum" diyerek ayağa fırladığımda şaşkın bakışlarını tekrar üzerimde gezdirdi. O da ayağa kalktığında karşı karşıyaydık.

Tabi ya açıklaması buydu. Yine beni rezil edecekti ve nasılsa Scarlett'ı da kandırmışlardı. Kameraları bulmalıydım, lanet şakanın kurbanı olmayacaktım.

"Brooklyn bu şaka değil" diye sertçe konuştu ama onu umursamayarak koltuklardaki yastıkları teker teker kaldırmaya başladım. Komidinin üstündeki eşyaları karıştırırken Harry'nin bana bir daha seslendiğini duydum. Onu umursamadığımda bana bir soru yöneltti,

"Bana güvenmiyor musun?" Dediğini duyduğumda ona döndüm.

"Nefret ettiğim birine güvenmemi mi bekliyorsun?" Söylediklerimin karşısında afallamıştı. Alt dudağını dişlediğini gördüm. Göz teması kurduğumda yeşil gözlerinin etrafındaki kırmızı damarların belirginleştiğini, minik bir damlanın yol almak için sağ gözünde beklediğini gördüm.

"Harry ben-" konuşmama fırsat vermeden başını iki yana salladı. Hızlı adımlarla salondan çıkarken onu ne kadar kırdığımı anladım. Dış kapıya doğru arkasından koştum. Ona yetiştiğimde hızlıca kolunu tuttum. Gitmesini engellediğimde bana döndü.

"Ne var Brooklyn? Yine benden nefret ettiğini mi söyleyeceksin? Beni görmek istemediğini mi? Eğer söyleyeceğin buysa zahmet etme beni bir daha görmeyeceksin" kelimeleri teker teker kalbime işlerken güçlü kolunu savurarak minik ellerimden kurtardı. Ben daha ne olduğunu anlayamadan o son model arabasına binmiş ve gaza köklemişti.

Ne yapmıştım ben?

"Seni aptal Harry senden özür dileyecekti!" Scarlett sesindeki iç sesim bana bağırdığında ona içimden susmasını söyledim.