This is dedicated for you, me, everyone and up to the moon and back! :*
~'*'~
"TEKA LANG! OY!"
Hindi parin siya tumitigil sa paglakad, takbo at lakad.
"ERIN HALIKA DITO! WAG MO KONG TATALIKURAN!"
Man! First time kong sumigaw at public pa. Di bale na! Kahit magmukha pa akong tanga dito eh okay lang basta makausap ko siya.
Nang maabutan ko siya, hinila ko yung bag niya na nakasabit sa likod niya. Wala akong pakielam kung magpumiglas siya. Gusto ko siyang makausap. Andami kong gustong tanungin sa kanya.
"Bag ko Carlo, bitawan mo yung hawakan. Masira! Mas mahal pa to sa buhay mo!"
Aba't inisip pa niya yung kapakanan ng bag niya na ako naman yung nagbigay. Angsarap bigwasan nitong babae na to.
"Alam kong mahal yan. Gusto mo pa sirain ko yan dito sa kalsada. Humarap ka dito. Gago!"
Hindi ko lubos-maisip yung mga sinasabi ko ngayon. Hindi ako taong palamura. Relihiyoso ako. Pero nang dahil sa babaeng ito. Nagiging demonyo ako ng tuluyan. I hate this feeling. I think I'm gonna go hell saying those words that ever since I did'nt mean to say in my whole plain life.
Humarap siya sa akin. At last! Anghirap niyang habulin kanina. Masyadong mabilis at hindi ko mahabol. Mabuti nalang, I got her bag. HA-HA
"Ano? Tapos ka na ba mag-english sa isip mo, at tumawa? Naririnig ko Carlo. Mukha kang gago."
"Gusto mong gumaya?"
"No, thanks! Caloy."
"Can we talk na ba Erin?"
"Nag-uusap na tayo." Basag na sarkastika niyang sagot.
"Taena mo Erin! Ano bang kasalanan ko sayo? Bat mo ba to ginagawa sakin? I don't deserve this kind of treatment."
"Bumalik ka nang America Caloy. Tapos na tayo. Magpari ka na don. O kaya magpakasal sa mga whore creatures don."
"Bakit Erin? May ginawa ba akong ikasisira ng relationship naten ha?"
"Wala. Trip ko lang na makipagbreak para maiba."
"What the fuck! Erin! May lalake ka ba? Say it! Am I not satisfying? I'm good looking, smart, religious person and honest. Bakit iiwan mo ko?"
"Kasi gusto ko lang," saka siya lumakad ng parang walang kinakausap. Tumalikod siya ng walang pag-aalinlangan.
Nakalimutan kong nabitawan ko na pala yung hawakan ng bag niya. Shit! Hahabulin ko nanaman tong kuneho na to.
Pero nagkamali ako ng premonition na tatakbo siya, instead. Lumalakad lang siya. Sinisipa-sipa yung lata sa daan.
"Ano nanaman Caloy? Walang yelo dito, dun ka sa kabila."
Nagsalita siya pero hindi siya nakatingin sa akin habang sinasabayan ko siyang maglakad. Sinabayan ko nalang siya at di na hinarass. Nakaka-ubos ng lakas humabol ng kuneho.
"Hindi ako naghahanap ng yelo. Ikaw ang hanap ko."
"Pekyu Carlo, wala kang maloloko dito,"
Humarap siya ulit sa akin na kinagulat ko. Nagkatinginan lang kami. Her eyes that tickles my heart from the time that we first met. It was pail. The brillance of her brown eyes fade.
"Ulol," sabay sapok. SAPOK?
"Aray!"
"Hahahaha! Sige na Caloy, uuwi nako." Ngumiti siya na parang napilitan lang. Sa pagngiti niyang iyon. Kahit papano eh nabawasan yung bigat na nararamdaman ko. She's okay Caloy.
