*Cari's POV*
Lumipas naman ang araw na ‘to na punong-puno ng kilig at saya. Nagtataka nga ko eh. Last na nakita ko si best sa canteen. After kasi nung harana, niyaya ako ni Zac na sabay na raw kaming pumunta ng room. Nagpaalam ako sakanya, tumawa lang siya. I guess that’s a ‘yes’ right? So, yun nga, pagkatapos nun, di ko na siya nakita. Nakakapagtaka nga eh. Kasi never pa yun nagcutting class.
Si Zac naman, di siya pwede. May practice kasi ang varsity. Malapit na kasi ang Triangular Meet. Kaya todo sila sa practice. Okay naman sakin yun. Syempre, understanding naman ako. Hihi ^__^
Tinry ko tawagan si best pero di sya sumasagot. Napano kaya yun?
OMG. Pano kung nagtampo siya kasi mas sinamahan ko si Zac? Pero hindi eh. Okay naman siya. Kinikilig pa nga ang loka. O baka naman sobra siyang nasaktan sa nakita namin kaninang umaga sa may parking lot kaya di na niya nakayanan ang sakit? Baka tumalon na siya mula sa roof top ng Building C? WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH. Napapraning na ako! O.O
Hay nako. Mag-relax ka nga Cari. Ano ba. Yan ba ang naidudulot sa’yo ng boypren? Oy day, paalala ko sayo, wala pa nga kayong isang araw eh. Magtino ka nga! Para kang sira.
Maya-maya, may tumapik sakin. Lumingon ako.
Si best. Mukhang inip na inip na para bang kanina pa nakatayo dun at pinapanood lang ako lumakad ng pabalik-balik.
"Kanina ka pa lakad ng lakad dyan. Hilong-hilo na 'ko sayo. Lika na, umuwi na tayo." Naglakad siya papunta sa kotse niya na para bang wala siyang ginawang kung ano. Actually, wala naman talaga. Pero… ah basta! You get the idea.
“Ahem.” Tumingin naman siya sakin na nakataas ang kanang kilay.
“Bakit?”
“Saan ka galing, ha? Bat di ka pumasok? Sinong kasama mo buong maghapon? San kayo pumunta? Aba, Camille Lexie Rodriguez, may hindi ba ako nalalaman?”
“Hahahaha. Para kang nanay ko. Lika na nga.” Sabi naman niya.
I stared at her na hindi convinced sa sagot niya. Yun bang hindi-ako-aalis-dito-hanggat-di-mo-sinasabi-ang-totoo kind of look.
She sighed then laughed.
“Okay. I’ll tell you. But…” -Camz
“But what? Eto naman! Pa-suspense pa! Anything!” gigil na sabi ko.
“Libre mo ‘ko.” =)))))))))))))))))
Aba, lokang ‘to! Napasubo ako dun ah. Pero, watdahek, alang-alang sa intriga. Okay. Ang tsismosa ko. HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA =)))))))))) :3
“Okay. Where do you want to eat?” tanong ko.
“Let’s see…” sabi niya.
HOLLO! MOPOPOGOSTOS YOTO OKO NG MOLOKO-LOKO NGOYON OH! :3
Ah. Ehem. Nguso mo po. HAHAHAHAHAHAHAHA :3 =)))))))) v^______^
“Best, gusto ko ng lutong bahay.” Sabi ni best.
“Yun lang ba? Edi sa bahay ka na kumain. For sure nagluto si mama. Tsaka, miss ka narin nun.” Sabi ko naman. Eh syempre, halos sabay na kaming lumaki nitong si Camz. Kaya anak narin ang turing ni mama sakanya.
“Hindi best. Gusto ko kumain sa tapsilogan para maiba naman. Puro fast food kasi. Kasawa!” Aba! At talagang sakanya pa nanggaling yung term na ‘kasawa’. Eh kahit ano yatang itapat mo dito basta gutom kakainin niya.
“Please besttttttttttt.” with matching puppy eyes. Haaaaay. Makaka-hindi pa ba ako?
“Okaaaaaaaaaaaaay. San ba yang tapsilogan na sinasabi mo?” sabi ko naman.
“Tara na. I’ll drive.” Sabay ngiti. Basta pagkain talaga oh. Number 1 si best.
------------------------------------
After 5 minutes of driving, nakarating narin kami. Saglit lang naman pala ang byahe, bat di nalang siya nagyayang maglakad. Kaloka talaga ‘tong babaeng ‘to.
In fairness, maganda ang place, malinis, mabango. Yun talagang nakakatawag ng pansin. Yung feeling na parang magsasalita yung restaurant anytime at sasabihing, ‘Dito ka na kumain. Masarap, malinis, mabango. Ano pang hinihintay mo! Gora na!’ yung ganun. Okay. Ang wild ko mag-isip. HAHAHAHAHA so, ayun na nga, pumasok na kami at naghanap ng mauupuan. Medyo punuan kasi ngayon. Lalo na’t maggagabi na. And thank God, may mauupuan pa.
Lumapit samin yung waiter at nag-abot ng menu para makapili na kami ng makakain. Natatawa nga ako kasi itong si best, parang nagpapacute dun sa waiter. Tinignan ko yung waiter, wow ha. Hindi lang pala yung place ang kaakit-akit. Pati ang crew.
WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH! Ano ba yan, Cari. Ang landi mo. May Zac ka na nga eh. Pero, kasi ang gwapo talaga. Alam mo yung sa Hana Kimi? Si Wu Chun ba yun? Gahd. Kamukhang-kamukha! Uhhhhhhhhhhhh… *Q*
“Best? Uy best! Laway mo!” sigaw niya.
“Ha? Ano? Baket? Anyare?” Sabi ko naman.
“Laway mo kako. Punasan mo. Kadiri ka.”
Hinawakan ko naman yung gilid ng labi ko. Hindi naman tumutulo eh. Lokaret na babae ‘to.
“Nag-order ka na ba?” sabi ko.
“Oo. Ako na ang nag-order para sa’yo. Nakakahiya kasi sa pagde-daydream mo. Naku, dapat pala pinicturan kita at isesend ko kay papa Zac. BWAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA” pang-aasar niya
“Siraulo ka talaga! Blackmail? Blackmail? So ano na yung chika mo?” sabi ko naman. BLEEEH. :P
“Kaya hindi ako nakapasok kanina kasi…” eto nanaman siya. Pa-suspense nanaman. HAAAAAAAY :<
“…nag-usap kami ni Marco.” pagtutuloy niya na waring di pa sigurado kung dapat ba niyang sabihin yun o hindi. WOW HA. Ang lalim nun. ‘waring’ nagiging makata na ‘ko. HAHAHAHAHAHAHAHA =))))) :3
“And? What happened?” tanung ko. Gusto ko malaman ang nagyari. Hinayupak na yun. Di pa nadala sa sapak ko. Baka gusto niya ng isa pa? Tindi talaga ng apog nun.
“He’s asking for forgiveness, best. He said he was sorry. And he said…”
“He said what Camille?” tanong ko.
“He said he still loves me.” pagtutuloy niya.
“Anong sagot mo?” tanong ko.
“I said… I said, I… don’t care.” sabi niya na parang labag pa sa loob niya yun. Okay ang kata ko na talaga. At nakuha ko pa talagang isingit yun ngayon ha. :3
“Sigurado ka ba sa sinabi mo? Eh kung ganyan ang itsura mo nung time na sinabi mong “I don’t care” eh halata namang, you still care no! Lokaret to.” sabi ko sakanya.
Gusto niyo ba malaman itsura niya? (_ _) ß GANYAAAAAAAAAAAAN! Tapos, idagdag niyo pa ang linyang, “I… don’t care.” O diba. Halatang hindi yun ang totoo. Banatan ko ‘to eh. Haaaays.
"Basta, I don't care. Kumain na tayo. Andito na pagkain natin." sabi niya.
"Okay." sabi ko. After eating, nagbayad na kami then she drove me home.
"Thanks best. See you tom." sabi niya sabay beso sakin.
"Bye. Ingat ka ha. Love ya." sabi ko din sabay baba sa kotse niya.
Then pumasok na 'ko sa bahay.
----------------------------------
A/N: Sorry for the super late update guys! Please bare with me. Hinabaan ko ang UD na 'to. Sorry if matagal. Thanks nga pala sa mga nag-vote ng story ko. =))))) Super shocked ako kasi I have 38 reads na! Wow! You guys are da best! Nga pala, I dedicate this chapter sa aking oh-so-kulit na kuya-kuyahan, @JohnHomeerRio. Super supportive nito. And syempre, kayo rin. Hope subaybayan niyo pa story ko. Haha love ya guys! :* =)))
Vote, comment and be a fan! Thanks! :D
xoxo
-itsmemariarica
