My Pervert Doctor (Major Editing)

Chapter XVIII

-----

Alex POV

"Calm down, Ronald!" sabi ko kay Ronald.

Kasalukuyan niyang pinapalipat ang sasakyan namin papunta sa bahay ng nanay niya. Tumawag ang mayordoma nila, nagcollapse daw si Mommy Andrea, kaya ito ang unico hijo niya halos patayin naman kami sa takot ng anak niya sa sobrang bilis niyang magpatakbo. Niyakap ko na lang si Andrew.

"Close your eyes, baby."

Agad naman pumikit ang batang umiiyak na sa takot.

Nakaramdam ata si Ronald, binagalan niya ang takbo hanggang sa makarating kami sa bahay nila. Dumilat si Andrew.

"I'm so sorry, little buddy. I'm so sorry," tila maiiyak na nitong sabi.

Andrew's nodded. Nauna na siyang bumaba at pumasok sa loob ng bahay. Bumaba na rin ako, narinig ko namang nakababa na si Ronald. Hindi ko na siya hinintay at mauuna na sana akong maglakad pero hinawakan niya ako sa kamay para pigilan. HUmarap ako sa kanya.

"I'm so sorry, Alex," nakayuko at mahina niyang sabi.

"It's okay, Ronald. I un-"

"No Alex, I'm so scared. Natatakot ako, natatakot akong may mawala na naman." Kahit itago niya ang mukha niya alam kong naiiyak na siya.

Hindi ko alam kung ano ang nagtulak sa'kin para yakapin siya. He hugged me back. Gusto kung gumaan ang pakiramdam niya dahil nasasaktan ako ngayon na nakikita ko siyang nasasaktan.

"Hush, Ronald. Mommy Andrea will be fine and don't worry here, hindi kita iiwan." Walang pag-aalinlangang sabi ko.

I feel teardrops in my shoulder.

Humiwalay ako at tinitigan siya. I saw tears in his eyes. 'Oh God, ako na lang. Ang sakit na nakikita ko siyang ganito.' Pinunasan ko ang pisngi niyang may luha at hinalikan siya sa labi. Saglit lang, pero pinaramdam kong puno ng pagmamahal. I admit, i already fall for this guy, i love him so much. I'm ready to face the consequence and i will fight for him coz i'm think I can't live without him now.

------

OKAY na naman daw si Mommy Andrea, she needs rest lang daw. Na-over fatigue na daw kasi sa work siya sabi ng doctor nito. Hindi si Ronald ang nagtse-check pagkapamilya niya dahil takot daw siyang kapag sa mga kamay niya mawala ang taong mahal niya.

Nakatulog na rin si Andrew sa room niya. It's already eight in the evening pero ayaw iwan ni Ronald iwan ang Mama niya. Kung hindi pa siya pinagtabuyan at sinabing lalong lang nai-stress ang mommy niya sa ginagawa niya hindi pa siya aalis.

Inaya niya ako sa room niya, he want's me to stay beside him. Mukhang pagod na pagod ang itsura niya. Umupo ako sa ulunan ng kama at pinahiga siya sa hita ko.

"Ronald, dito umunan sa'kin," agad naman siyang humiga at pumikit.

Hinaplos ko ang buhok niya para makatulog siya, habang ang kaliwang kamay ko hawak niya na nasa tapat ng dibdib niya. I feel his heartbeat.

"Sing for me Alex, I want to hear your voice," nakapikit niyang sabi.

"Ha?" alam ko ayaw niya sa boses ko. "Di ba a-"

"Just sing," pasusungit na naman niya.

Haiy, naku kung di ko lang siya mahal, tsk. One song lang ang pumasok sa utak ko, kaya i started to sing.

*Not a bad thing cover by Hannah Trigwell (Original by Justin Timberlike)

Said all I want from you is to see you tomorrow
Every tomorrow, maybe you'll let me borrow your heart
Is it too much to ask for every Sunday
While we're at it, throw in every other day to start

I know people make promises all the time
Then they turn right around and break them
When someone cuts your heart open with a knife and you're bleeding
I could make you mine to heal it over time
I won't stop until you believe it
'Cause baby you're worth it