Een nieuw leven

Hoofdstuk 1

Ik kijk verschrikt toe hoe mijn moeder zingend mijn slaapkamer binnenkomt. Ik schrok wakker van een luide bons op mijn deur, en nu staat mijn moeder voor me met een taart. "Gefeliciteerd lieverd!"; roept ze blij. Ik lach breed. Het is twaalf juni. Niet mijn verjaardag. Mijn moeder heeft vorig jaar besloten dat de dag van mijn terugkomst officieel mijn tweede verjaardag werd. Jep, je hoort het goed. Precies een jaar geleden werd ik bevrijd. Of nou ja... Bevrijd is misschien niet het goede woord. Want feitelijk gezien bevrijdde ik mezelf, maar dat is niet van toepassing op het verhaal. Het gaat erom dat ik weer thuis ben en twaalf juni is nu dus mijn tweede verjaardag. Mijn moeder drukt de taart onder mijn neus en ik blaas de kaarsjes lachend uit. Ja, het voelt goed om weer thuis te zijn. "Nu ben je officieel vijftien en een half."; roept mijn moeder blij. "Vijftien en een kwart."; val ik haar in de rede. "Het is Juni, mam. Maart, april, mei, juni." Mijn moeder wuift mijn commentaar weg. "Boeie, maakt niet..." Ik schiet in de lach. "Het zou verboden moeten worden voor mensen van jou leeftijd, om het woord boeie te zeggen. Het zou überhaupt verboden moeten worden. Nieuw woord voor Ans haar lijstje."; grinnik ik. Mijn moeder kijkt me beledigd aan. "Hoezo 'mensen van mijn leeftijd'!"; roept ze verontwaardigd. "Niks mam, ik houd van je."; zeg ik, en ik glimlach onschuldig. Op dat moment word er op de deur geklopt. Mijn zusje, Sam, komt mijn kamer ingelopen. Ze springt op mijn bed en knuffelt me. "Welkom terug, zus."; zegt ze. Ik knuffel haar terug. "Gaan jullie mee naar beneden? Ik heb ontbijt."; zegt mijn moeder, en ze wiebelt met haar wenkbrauwen. Ik spring uit bed en wikkel me in mijn badjas. Ik ren de trap af, val bijna, grijp me op het laatste moment vast en spring van 6 treden omlaag. De geur van versgebakken broodjes komt me tegemoet en ik snuif diep. De deur van de keuken naar de tuin staat open en ik loop naar buiten. De tafel is gedekt en er ligt overal confetti. Ik ga aan tafel zitten en mijn moeder schenkt wat sap voor me in. Ik neem het glas dankbaar aan en neem een grote slok. Ze gaat tegenover me zitten en Sam ploft naast me neer. "Waar is Baylee?"; vraag ik. Sam haalt haar schouders op en ik kijk mijn moeder vragend aan. Op dat moment slaat de keukendeur dicht en Baylee, onze golden retriever rent blij de tuin in. Ze duwt haar snuit blij in mijn schoot en ik aai haar lachend over haar kop. "Hallo, meisje. Jij ook goedemorgen." Ze is nu bijna een half jaar, en ze groeit enorm. "Tast toe"; zegt mijn moeder, en ze pakt een crossanantje uit het mandje. Ik pak er ook een en smeer er jam op. "Dus... Wat gaan we op deze mooie, warme zaterdag doen?"; vraag ik aftastend. "Gewoon, lekker buiten zijn. Taart eten en zwemmen met Bay."; zegt ze. Ik knik en neem een hap. Ik kan er niks aan doen, ik moet gewoon denken aan de shakes die we kregen vorig jaar. Ik schud bijna onmerkbaar mijn hoofd en zucht. "Wanneer moet je weer naar Marja?" Mijn moeder kijkt me vragend aan. Ik denk even na. "Maandag volgens mij." Ik knik, meer tegen mezelf dan tegen haar. "Maandag." Marja is geweldig. Ze helpt me zo goed. Af en toe gaan Angela en Sanne ook nog mee, maar zij zijn officieel al uit therapie. Soms vraag ik me af of er iets mis met me is, dat ik nog wel langs moet komen. Marja maakt me dan uit voor idioot en zegt dat ik me moet vermannen. Ze doet niet aan lieve praatjes en 'zeggen dat het wel goed komt'. Daarom mag ik haar ook zo. Ik heb die aanpak nodig. De lieve praatjes krijg ik thuis wel. Ik scheur een stukje van mijn broodje en geef het aan Baylee. "Rikki!"; roept mijn moeder. Ze kijkt me waarschuwend aan. Ik haal mijn schouders op. Ik neem een laatste slok van mijn sap en sta op. "Ik ga me even omkleden."; zeg ik, en ik gebaar naar mijn badjas en haar. Ze knikt en ik loop naar binnen. Ik ren de trap op en loop naar mijn kamer. Ik plof neer op mijn bed en pak mijn telefoon. Ik heb een berichtje van Bein. Gefeliciteerd met je 2e verjaardag dit jaar!! Ik moet lachen. Dankje!!! Stuur ik terug. Ik sta op en loop naar mijn kast. Ik pak er een zwarte short en een shirtje uit. Ik loop naar de spiegel en trek snel een borstel door mijn haar. Ik twijfel even of ik make-up op zal doen. Toch maar wel. Ik pak mijn concealer uit het bakje op het kastje en smeer wat van het spul onder mijn ogen en op mijn neus. Ik poeder het snel af en teken mijn wenkbrauwen bij. "Rikki, kom je? Er is iemand voor je!"; hoor ik mijn moeder roepen. Snel ren ik naar beneden, en storm de keuken in. Daar staat Bein met zijn armen gespreid voor me. Ik ren er regelrecht in en hij draait me rond. Voor de mensen die het zich afvragen. Nee, we zijn niet samen. We zijn alleen hele goede vrienden. "Ik heb je gemist."; fluister ik. "Ik jou ook. Zeeland is echt veel te ver weg hiervandaan."; zegt hij. Ik knik, en laat hem los. "Ik wist niet dat je zou komen."; zeg ik, terwijl ik mijn moeder verwijtend aankijk. "Dan zou het geen verrassing meer zijn."; zegt hij lachend. Ik haal mijn schouders instemmend op. "Ik was nog effe bezig, kom je mee?"; vraag ik, terwijl ik over mijn schouder richting de deur wijs. Hij knikt en ik loop de gang weer op. Ik ren met twee treden tegelijk de trap weer op en sprint mijn slaapkamer in. "Dus daarom heeft mam gister mijn kamer opgeruimd."; mompel ik. Ik ga voor de spiegel staan en zoek mijn wimperkruller in het laatje. Bein gaat op mijn bed zitten en kijkt toe hoe ik triomfantelijk het ijzeren ding in de lucht houd. "Wajow! Wat is dat voor moordwapen?"; roept hij verbaast. Ik schiet in de lach. "Een wimperkruller." "Een watte?"; vraagt hij, en hij loopt naar me toe. "Een wimperkruller. Hier, ik zal het voordoen."; zeg ik, en ik beweeg mijn hand richting zijn gezicht. Hij slaat hem weg. "Jij komt NIET met dat ding in de buurt van mijn gezicht!"; roept hij, en hij zet een stap naar achteren. "Hallo! Ik gebruik hem toch ook? En is er iets mis met mijn gezicht?" Ik zie de grijns rond zijn lippen. "Waag het! Of ik zorg dat er echt iets mis gaat met je gezicht." Hij schiet in de lach en houd zijn armen op. Snel krul ik mijn wimpers en smeer er wat mascara op. "Wat gaan we eigenlijk doen?"; vraag ik. "Verrassing."; zegt hij. "Is het leuk?"; zeur ik door. "Verrassing!" Ik gris een kussen van mijn bed en sla hem ermee. "Vertel op!" Hij valt achterover en ik spring bovenop hem. Ik sla hem met het kussen in zijn gezicht. Hij duwt me van hem af en zorgt dat hij bovenop mijn komt. Hij pakt het kussen van me af en slaat me terug. "Oké, genade!"; roep ik. Hij stopt niet. "Wat zeg je? Ik verstond het niet."; zegt hij droog. Ik kijk hem boos aan. "Laat me los!" Hij lacht hard en ik duw hem van me af. "Prima, zeg je het toch lekker niet."; zeg ik nukkig, waardoor hij nog harder moet lachen. "Kom ... We gaan."; hikt hij, en hij trekt me mee mijn kamer uit, de trap af. "Doeg, Mam!"; roep ik nog snel, en dan trekt hij me mee naar buiten.