Peşimde götürdüklerime katlansın her şehir.
Yüzümde biraz gülümseme unuttukça herşeyi.
Bulutla terkedip umut verirken her nehir,
Görünce korkutur hayat şelalesinde gerçegi.
Düşersem korkarım ve bi el tutarsa elimden.
Kurtarıp ve sonra iterse yeniden.
Çare yokluğunda tutup ta kalktığımda,
Düştüğünü hayal edip görmedim hiç peşimden.
Yok olduğum bu yer bir kin diyarı.
Bugünde ölmedim ve gülüyorum
Desem de yarın, içimi çekiyorum
(Üzülüp geçiyorum kendime,
Bakıyorum yine çabucak biten güne.)
Yok olduğum gün, her günden güzelse giderim.
Bu kez avutmak için değil ,çok içten güleriz.
Üzülüp geçiyorum kendime,
Bakıyorum yine çabucak biten güne.
Bu kaçıncı yağmur yine yüzüme vuran?
Kaçıncı savaş yine yenildiğim?
Üzülsem akmaz inadına ağlamam
Yanarım yeni baştan...
