Als ik en Mars de stad in rennen zien we gelijk een verschil in het uitzicht. Alles is voller en drukker maar ik kan niet stil staan om het te bewonderen we moeten door blijven rennen als we het willen halen. Als we het marktplein op rennen blijven we even stil staan om te kijken welke kan we op moeten. ' Daar, als we die straat door gaan komen we bij de Colloseum en daar zullen ze ons wel beschermen, denk ik..' hijgt Mars. ' Ja laten we rennen.' antwoord ik. Net als we voor de ingang van de straat staan zie ik een Gladrion naar ons toe lopen. Als ik me omdraai om weg te rennen staat er ook al een achter ons. Ik schrik en struikel tegen Mars aan. Daar staan we dan tussen de Gladrions die langzaam op ons afkomen in een klein straat je met geen weg uit. Ze pakken hun zwaarden in allerlei soorten en maten. En ik voel dat Mars klaar staat om aan de vallen ik zal niet veel hebben aan mijn kleine kruisboog dus ik zou het moeten doen met het kleine zwaardje dat ik heb gekregen van Mars. Ik ga klaar staan. ' Nu.' fluister ik en Mars gooit zijn speer naar voren, Ik hoor iemand vallen maar ik kan niet kijken omdat ik net nog een aan val kan afkaatsten van de Gladrion voor me. Hij probeert het nog een keer maar weer weet ik de aanval af te kaatsen en net voordat hij zich kan herstellen, geef ik hem een trap tegen zijn borst zodat hij tegen de man achter hem valt. Ik steek een ik voel mijn zwaard zijn keel doorboren. Ik trek het terug en maak me klaar op de volgende aanval. De volgende probeer te richten op mijn hoofd en terwijl ik die afweer zie ik dat hij een klein mes uit zijn riem haalt. Ik stop net zijn hand voordat het mes me raakt en ik draai gelijk zijn hand om, pak het mes en steek het recht in zijn maag. Hij verslapt en hij valt achter over met de gedachte dat het handig zou kunnen zijn stop ik het mes in mijn riem. Als ik me omdraai om Mars te helpen gooit hij de speer recht langs me heen in het hart van de aanvaller achter me. Mars pakt zijn speer en mijn hand.' Laten we gaan voordat er meer komen.' en hij trekt met de straat door. Tijdens het rennen zie ik mensen verbaast naar onze bebloede kleding kijken maar ik negeer her en ren door. Als we bij het Colloseum zijn aangekomen rennen we gelijk naar binnen om te kijken of Ares het heeft gehaald. Als we naar binnen lopen zien we Ares bebloed op de grond liggen midden ik het Colloseum. Mars en ik kijken elkaar aan en we springen samen de arena in en rennen naar Ares. 'Ares, wat is er gebeurt? gaat het?' Ik draai hem op zijn rug. ' Athene kijk uit achter je!' Ik draai me om en daar zie ik hem met een belachelijke glimlach op zijn gezicht, Hedryus. ' Ach , Athene niet zo boos kijken, ik heb hem met geen vinger aan geraakt, ik heb alleen het bevel gegeven om hem in elkaar te laten slaan, en is dat niet een beetje wat je hebt verdiend nadat je 7 van mijn mannen hebt vermoord?' kijkt hij me vragent aan. ' Wat wil je? want als je me op stang wil jagen dan moet je een andere keer komen ik heb genoeg aan mijn hoofd behalen jij!' schreeuw ik. ' Och, meisje als ik je op stang wil jagen dan zou ik vertellen dat ik Hyglas heb, oeps, nou ja ik zou het toch wel vertellen.' en hij kijkt me onschuldig aan. ' Je liegt waarom zou ik dat geloven?' 'Omdat ik dit heb.' en Hedryus haalt een klein kettinkje uit zijn mantel dat ik gelijk herken als de ketting van Hyglas. De woede in mijn lichaam is boven alles en ik ren naar hem toe, maar voordat ik een 2e stap kan zetten houdt Mars me tegen. Ik probeer los te komen maar hij houdt me stevig vast. ' Athene wat ben je van plan te gaan doen? hem aanvallen? je weet beter dan dat.' fluistert hij me in, en ik wordt rustiger. ' Wat wil je van me Hedryus?' ' Ik wil gewoon dat je mee gaat en dan zullen je vrienden blijven leven.' ' en waarom zou ik jou geloven.' ' Hoef je niet maar als je je verzet gaan je vrienden dood maar dan ga je toch met ons mee, kies maar' ik kijk Mars aan kus hem en loop naar voren en wordt gevangen genomen door Hedryus. Mijn handen worden vast gebonden en ik wordt naar buiten gebracht. Maar net voordat ik buiten ben zie ik dat Mars een klap op zijn kaak krijgt en bewusteloos valt.' Waar was dat voor nodig!!!' schreeuw ik. ' Ow, ik wil gewoon niet dat hij ons volgt.' zegt Hedryus. ' en daarom doen ik dit.' En met die woorden krijg ik een doek tegen mijn mond geduwd zodat alles zwart wordt.
Sorry het klopt niet met het minimaal maar ik kreeg het niet op tijd af. Hopelijk telt het nog!
